STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Mam się cieszyć z czegoś, przez co jest ci smutno? Pogłaskał
mnie po policzku.
Odetchnęłam z ulgą, dopasowując kształt swojego ciała do jego
kamiennej formy, ale nagle uświadomiłam sobie, że jest nie tyle po
swojemu twardy, co spięty.
- Coś nie tak?
- Nic takiego.
- Mnie możesz powiedzieć. Zawahał się.
- Znowu będziesz się gniewać.
- Mimo to, chcę wiedzieć, co cię gryzie.
- Jestem... jestem wściekły, że tak cię potraktował. Mam ochotę
tam pojechać i skręcić mu kark.
~ No to dobrze się składa, że jesteś mistrzem w kontrolowaniu swoich
odruchów, nieprawdaż?
- Nawet mistrzowi zdarzają się wpadki — zauważył.
- Wiesz co, jeśli zamierzasz pozwolić sobie na odrobinę
zatracenia, to mam lepszy pomysł, jak to wykorzystać.
Zaczęłam zmieniać pozycję tak, by móc go pocałować w usta, ale
mnie powstrzymał.
- Dlaczego to zawsze ja muszę być tą stroną, która zachowuje się
odpowiedzialnie? - jęknął.
Uśmiechnęłam się łobuzersko.
- Wcale nie musisz. Żadne z nas nie musi. Zapomnijmy o
odpowiedzialności. Tylko na kilka minut... albo godzin...
- Dobranoc, Bello.
scandalous
An43 + Eleonora