STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Kontrast pomiędzy tonem mojego głosu a treścią mojej wypowiedzi
był tak duży, że błyskawicznie rozładował napięcie. Charlie
wybuchnął śmiechem, a ja przyłączyłam się do niego zaraz potem.
- Okej, okej - zgodziłam się. - Równowaga.
- I Jacob.
Nie dawał za wygraną.
- Zrobię, co w mojej mocy.
- Milo mi to słyszeć. Zachowaj równowagę, Bello. Ach, byłbym
zapomniał — przyszedł do ciebie list. Leży kolo kuchenki.
Charlie zakończył naszą superważną rozmowę bez cienia finezji.
Nie ruszyłam się — myślałam wciąż o Jake'u. Zresztą paczkę od
mamy doręczono mi zaledwie poprzedniego dnia, więc nie
spodziewałam się żadnego listu. Pomyślałam, że to pewnie jakaś
reklama.
Ojciec odsunął krzesło od stołu, wstał, przeciągając się i zaniósł swój
talerz do zlewu, ale zanim odkręcił wodę, podniósł z blatu grubą
kopertę i rzucił ją w moim kierunku. List wylądował na stole, z
rozpędu uderzając mnie w łokieć.
- Ee, dzięki - wybąkałam, zaskoczona tą natarczywością.
Zrozumiałam wszystko, kiedy zobaczyłam adres nadawcy: był nim
dziekanat University of Alaska Southeast. - Szybko się uwinęli -
zauważyłam. — Ale chyba tu też nie zdążyłam wysłać podania w
terminie.
Charlie uśmiechnął się tajemniczo. Obróciłam kopertę i posłałam mu
oburzone spojrzenie.
scandalous
An43 + Eleonora