STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Dzięki za komplement. Tak, teraz mi to już nie przeszkadza.
Zresztą, Edward zawsze był wielkim dziwakiem — zażartowała.
- Ale mimo to nadal mnie nie lubisz - wyszeptałam. Jej uśmiech
zbladł.
- Przepraszam. Nic na to nie poradzę.
Przez moment siedziałyśmy w milczeniu. Upewniwszy się, że nie ma
ochoty zabrać głosu, przejęłam pałeczkę.
- Spróbujesz wyjaśnić mi dlaczego? Czy zrobiłam coś nie tak?
Może miała mi za złe to, że już tyle razy naraziłam jej najbliższych na
niebezpieczeństwo? A zwłaszcza jej ukochanego Emmetta?
- Nie — odparła — niczym mi się nie naraziłaś. Jeszcze nie.
Zmarszczyłam czoło.
- Nie rozumiesz, Bello? - W jej głosie było teraz więcej pasji
niż wtedy, kiedy opowiadała mi swoje losy. — Masz wszystko,
wszystko to, czego pragnę. Całe życie przed sobą. I zamierzasz
z tego dobrowolnie zrezygnować! Nie rozumiesz, że byłabym gotowa
zapłacić każdą cenę, żeby tylko znaleźć się na twoim miejscu? Stoisz
przed alternatywą, co mnie nie było dane, i mimo to chcesz dokonać
złego wyboru!
Buchały od niej tak silne emocje, że odruchowo się odsunęłam.
Uświadomiłam sobie, że siedzę z rozdziawionymi ustami, więc czym
prędzej je zamknęłam.
Przez dłuższą chwilę patrzyła mi prosto w oczy. Ferment w jej oczach
stopniowo gasi.
scandalous
An43 + Eleonora