STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Uśmiechnęła się i pokręciła głową.
- Chyba go nie doceniam. To bardzo szlachetne z jego strony.
- Też tak uważam.
- Tak, to widać - wypomniała mi żartobliwie, po czym na powrót
spoważniała. - Cóż, ja nie zachowuję się zbytnio szlachetnie, odkąd
do nas dołączyłaś, prawda? Czy Edward powiedział ci, dlaczego? A
może uznał, że to też mój sekret?
- Wytłumaczył mi, że to dlatego, że jestem człowiekiem. Ze
trudno ci się pogodzić z tym, że ktoś z zewnątrz wie o twoim
dramacie.
Rosalie wybuchnęła perlistym śmiechem.
- Dobry Boże, chyba zacznie mnie dręczyć poczucie winy.
Edward potraktował mnie o wiele lepiej, niż na to zasługiwałam.
- Wydała mi się nagle o wiele bardziej sympatyczna, jakby
poprzez śmiech pozbyła się jakiejś maski, którą zawsze przy mnie do
tej pory nakładała. Ależ z niego kłamczuch! Znowu się zaśmiała.
- Skłamał? - zaniepokoiłam się.
scandalous
- No, może przesadzam, tak go określając. Po prostu znowu zataił
przed tobą pewne fakty. To, co ci powiedział, to prawda — to, że
jesteś człowiekiem, przeszkadza mi teraz nawet bardziej niż wcześniej
- ale na samym początku najbardziej bolało mnie co innego. Hm... -
zawahała się. - Trochę się krępuję do tego przyznać. Widzisz, na
samym początku byłam zazdrosna, zazdrosna o to, że Edward chciał
być z tobą, a nigdy nie chciał być ze mną.
An43 + Eleonora