STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Royce'a zostawiłam sobie na sam koniec. Miałam nadzieję, że dojdą
do niego wieści o brutalnej śmierci jego koleżków i zrozumie, że i on
nie wymknie się mordercy, a także, kim ów morderca jest. Chciałam
w ten sposób przedłużyć jego agonię o czas oczekiwania i sądzę, że
mi się udało. Kiedy go namierzyłam, ukrywał się w pozbawionym
okien pokoju o ścianach tak grubych, jak ściany bankowego skarbca.
Strzegło go dwóch uzbrojonych po zęby mężczyzn... Siedmiu ludzi -
poprawiła się. — Za pomniałam o strażnikach. I nie dziwota, bo było
po nich w kilka sekund.
Ubrałam się na tę okazję w suknię ślubną. Wiem, że to dziecinada, ale
podziałało -już na sam mój widok Royce o mało nie wyzionął ducha.
A dużo krzyczał tamtej nocy, oj dużo. To, że zostawiłam go sobie na
deser, to był świetny pomysł - umiałam się już dostatecznie
kontrolować, więc mogłam wszystko przedłużyć...
Przerwała nagle, by rzucić mi ostre spojrzenie.
- Wybacz - powiedziała. - Pewnie boisz się teraz koło mnie
siedzieć, prawda?
- Skąd - skłamałam.
- Zapędziłam się.
- Niczym się nie przejmuj.
scandalous
- Dziwię się, że Edward nie opowiedział ci mojej historii, tylko
streścił ją w jednym lakonicznym zdaniu.
- Unika opowiadania historii życia innych ludzi, żeby nie zdradzić
niechcący cudzych sekretów. Przecież, jak ich wysłuchuje, słyszy
jednocześnie ich myśli - potem trudno mu te dwie wersje rozdzielić.
An43 + Eleonora