STEPHENIE MEYER Zaćmienie

kiedykolwiek! Nawet szkarłatne tęczówki mi tak bardzo nie
przeszkadzały. - Rosalie zaśmiała się z własnej próżności. - Dopiero
po pewnym czasie moja uroda staje się kłopotliwa - zaczęłam
traktować ją jak przekleństwo. Zrozumiałam, że nie tego najbardziej
pragnęłam — że wolałabym być zwykłą młodą kobietą, jak Vera.
Kobietą, której wolno wyjść za tego, kto ją kocha, i która może
urodzić mu dzieci. To o tym tak naprawdę marzyłam. Nawet teraz
wydaje mi się, że prosiłam o zbyt wiele.
Zamilkła i przez moment nie wiedziałam, jak się zachować. Czy
miałam jej jakoś przypomnieć o swojej obecności? Ale zanim
zdążyłam coś postanowić, podniosła głowę i uśmiechnęła się
triumfalnie.
- Wiesz, że jestem prawie tak twarda jak Carlisle? Twardsza od
Esme. Tysiąc razy twardsza od Edwarda.
Zgłupiałam. Czyżby mówiła o swojej skórze?
- Nigdy nie poznałam smaku ludzkiej krwi — dodała Rosalie
z dumą.
Ach tak. Teraz już rozumiałam, pozostawało jednak pytanie, dlaczego
w takim razie „prawie tak twarda jak Carlisle".
- Owszem, zabiłam pięciu ludzi - wyjaśniła, prawidłowo
odczytując moją minę - ale bardzo uważałam, żeby nie uronić przy
tym ich krwi. Widzisz, wiedziałam, że wówczas nie będę w stanie
się powstrzymać, a zależało mi bardzo, aby żadna ich cząstka się
we mnie nie znalazła.
scandalous
An43 + Eleonora