STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Zatem myślałam o pogodzie - nie chciałam przenosić
uroczystości pod dach. Byłam zaledwie kilka przecznic od domu,
kiedy ich usłyszałam - stali pod zepsutą latarnią i głośno się śmiali.
Byli pijani. Zaczęłam żałować, że nie zadzwoniłam od Very po ojca,
ale mieszkała tak blisko, że wydawało się głupotą prosić go o podobną
przysługę. I wtedy jeden z mężczyzn wykrzyknął moje imię.
„Rose!", zawołał. Pozostali zarechotali, jakby powiedział coś
śmiesznego.
Przyjrzałam im się uważniej i zdziwiłam się, że mają na sobie takie
drogie ubrania. A zaraz potem rozpoznałam Royce'a i jego kolegów.
Wszyscy byli synami miejscowych bogaczy.
„Oto moja Rose!", zawołał Royce bełkotliwie. „Nieźle się za-
siedziałaś u Very. Czekamy tu na ciebie od wieków".
Nigdy przedtem nie widziałam go w takim stanie. Nigdy przy mnie
nie pił, co najwyżej wznosił z kurtuazji jakiś toast. Powiedział mi
nawet, że nie lubi szampana. Nie podejrzewałam, że gustuje za to w
czymś o wiele mocniejszym.
Był z nim też jego nowy znajomy, kolega kolegi. Miał na imię John i
pochodził z Atlanty.
„A nie mówiłem, John?". Royce złapał mnie za rękę i brutalnie
przyciągnął do siebie. „Twoje panienki z Georgii mogą się przy niej
schować".
scandalous
John zlustrował mnie wzrokiem, jakbym była klaczą na targu „Trudno
powiedzieć", stwierdził z południowym akcentem. „Jest okutana po
samą szyję". Wszyscy wybuchnęli śmiechem.
An43 + Eleonora