STEPHENIE MEYER Zaćmienie

tego, że kiedy jej ludzkie życie dobiegło końca, była tak bliska
spełnienia wszystkich marzeń?
- Owego feralnego wieczoru wybrałam się z wizytą do Very -
wyszeptała z twarzą wypraną z wszelkich emocji. - Jej mały Henry tak
słodko się uśmiechał! Nadal miał swoje dołeczki i dopiero co nauczył
się samodzielnie siadać. Kiedy zaczęłam zbierać się do wyjścia, Vera
odprowadziła mnie do drzwi z dzieckiem na ręku i mężem u boku.
Obejmował ją w talii, a w pewnym momencie, kiedy myślał, że nie
patrzę, pocałował ją w policzek. Coś w tym pocałunku
mnie zaniepokoiło. Royce też mnie całował, ale jakoś tak inaczej -
nie tak czule... Odgoniłam tę nieprzyjemną myśl. Royce był moim
księciem z bajki. Już za parę dni miałam zostać jego księżniczką.
Czy to światło księżyca mnie zwodziło, czy Rosalie naprawdę
pobladła?
- Ulice były bardzo ciemne - ciągnęła cicho - paliły się już la
tarnie. Nie zdawałam sobie sprawy, że zrobiło się tak późno. Na
domiar złego, jak na koniec kwietnia było też bardzo zimno. Do
ślubu pozostał tylko tydzień, więc idąc do domu, martwiłam się,
czy pogoda zdąży się poprawić — dobrze to pamiętam. Pamiętam
zresztą każdy szczegół z tamtego wieczoru, bo tak bardzo się go
czepiałam... na samym początku. Nie myślałam o niczym innym.
I tak, pamiętam, że myślałam o pogodzie, choć z innych,
radośniejszych wspomnień nic już w mojej głowie nie zostało...
Westchnęła.
scandalous
An43 + Eleonora