STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Moi rodzice patrzyli na jego zaloty przychylnym okiem — delikatnie
mówiąc. Royce był ucieleśnieniem ich marzeń. Wydawało mi się, że
jest także ucieleśnieniem moich marzeń. Był jak książę z bajki, który
przybył na białym koniu, żeby uczynić mnie swoją księżniczką.
Właśnie czegoś takiego się spodziewałam. Nie minęły dwa miesiące,
a ogłoszono nasze zaręczyny.
Nie spędzaliśmy zbyt dużo czasu tylko we dwoje, właściwie się to nie
zdarzało. Royce wyjaśnił mi, że ma dużo obowiązków, więc jeśli już
chodziliśmy gdzieś razem, to na odczyty, bankiety albo na bale. Przed
każdym z rodu Kingów wszystkie drzwi stały otworem, więc bez
przerwy gdzieś go zapraszano i przyjmowano z honorami.
Dostawałam od niego piękne stroje. Lubił pokazywać się ze mną w
towarzystwie, a ja lubiłam być pokazywana.
Ślub miał się odbyć jak najszybciej. Zaplanowano bardzo wystawną
ceremonię i jeszcze bardziej wystawne wesele. Kolejne z moich
marzeń miało się spełnić. Byłam taka szczęśliwa! Kiedy odwiedzałam
scandalous
Verę, nie dręczyła mnie już zazdrość. Wyobrażałam sobie jasnowłose
dzieci biegające po trawnikach rezydencji Kingów i patrząc na
skromny domek mojej przyjaciółki, czułam tylko litość.
Przerwała niespodziewanie i zacisnęła zęby. Cisza mnie ocuciła.
Wróciwszy do rzeczywistości, uświadomiłam sobie, że już niedługo
opowie mi o najpotworniejszej rzeczy, jaka ją w życiu spotkała.
Zgodnie z obietnicą, jej historia nie kończyła się happy endem. Za
stanowiłam się, czy to właśnie, dlatego była taka zgorzkniała — dla
An43 + Eleonora