STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Hej. - Przystanęłam. - Nie musisz za mną chodzić. Nawet
gdybym planowała się wymknąć, i tak mnie dogonicie.
- Chcę ci tylko pokazać, gdzie odłożyłam twoje rzeczy - wyjaśniła
z miną niewiniątka.
Pokój Edwarda znajdował się na samym końcu korytarza m drugim
piętrze. Pamiętałam o tym dobrze, nawet wtedy, kiedy nie znałam
jeszcze rozkładu reszty domu, jakież, więc było moje zdziwienie,
kiedy po otwarciu drzwi i zapaleniu światła nie rozpoznałam wnętrza.
Czyżbym się pomyliła? Zagubiona, przystanęłam m progu.
Alice zachichotała.
Nie, to był ten sam pokój, uświadomiłam sobie z sekundowym
opóźnieniem, tylko przestawiono w nim sprzęty. Czarną skórzaną
kanapę przepchnięto pod samą ścianę, a wieżę i głośniki pod półki z
kolekcją płyt. Wszystko po to, by zrobić miejsce ni gigantyczne łoże,
które dominowało teraz w całym pomieszczeniu. Okazały mebel
odbijał się w wielkim oknie jak w lustrze, przez co sprawiał wrażenie
jeszcze większego niż w rzeczywistości.
Łóżko i leżącą na nim pościel dopasowano do wystroju: kapa była
koloru matowego złota, a rama z kutego w misterne wzory czarnego
żelaza. Nad posłaniem górował oparty na czterech palikach ażurowy
baldachim z żelaznych pnących róż.
Moja piżama, złożona w schludną kostkę, leżała na kapie, a
kosmetyczka tuż obok niej.
scandalous
- Co to ma być, do cholery? - wykrztusiłam.
An43 + Eleonora