STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Myślałam, że się o niczym nie dowiesz - usprawiedliwiłam
się. - Miałeś wrócić z polowania dopiero jutro.
Podniosłam głowę, żeby spojrzeć mu prosto w oczy. Nie były już
takie nieprzeniknione, co jeszcze chwilę temu, ale nie spodobało mi
się, że są takie ciemne. I te sine cienie pod nimi... Pokręciłam głową z
dezaprobatą.
- Wróciłem, gdy tylko Alice przestała cię widzieć - wyjaśnił.
- Nie powinieneś tego robić. Teraz znowu będziesz musiał
wyjechać.
- Mogę trochę odczekać.
- To idiotyczne. To znaczy, wiem, że Alice nie potrafiła mnie
ujrzeć z Jacobem, ale powinniście się domyślić, że...
- Ale się nie domyśliliśmy — przerwał mi. — I nie spodziewaj
się, że będę zezwalał...
- A właśnie, że będę się spodziewać. - Teraz to ja weszłam mu w
słowo. - Waśnie tego się po tobie spodziewam.
- To już się nie powtórzy.
- Zgadza się. Bo następnym razem zareagujesz normalniej.
- Bo nie będzie żadnego następnego razu.
- Ty możesz sobie wyjeżdżać, chociaż jest mi wtedy smutno.
- To nie to samo. Ja nie ryzykuję w górach życiem.
- A ja nie ryzykuję życiem w La Push.
- Wilkołaki to groźne potwory.
- Nieprawda.
- To nie podlega dyskusji, Bello.
scandalous
An43 + Eleonora