STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nie było tak źle. Pogadałyśmy sobie i w ogóle. Musimy; to
powtórzyć, to znaczy, bez zawiadomień.
- Zgadzam się.
Ktoś zapukał do drzwi jej pokoju.
- Wchodź, wchodź - zawołała.
Wstałam od biurka i przeciągnęłam się.
- Cześć, Bella! - przywitał się Ben. - Widzę, że jakoś to przeżyłaś.
— Zerknął na stosiki na biurku. — Kurczę, odwaliłyście kawał dobrej
roboty. Szkoda, że nic nie zostało, bo mógłbym coś tam... -
Zakończywszy uprzejmości, przeszedł to tematu, który
go naprawdę interesował. - Ang, żałuj, że cię ominęło. Po prostu
rewelacja! A ta walka na samym końcu - co za choreografia, mówię
ci! Niesamowite! Jeden gość... Nie, tego nie da się opisać. Będziesz
musiała sama to zobaczyć.
Rzuciła mi znaczące spojrzenie.
- Do zobaczenia w szkole! - pożegnałam się, robiąc się coraz
bardziej spięta.
Angela westchnęła.
- Do zobaczenia.
Idąc do furgonetki, trzęsłam się jak osika, ale nikt mnie nie zatrzymał.
Przez całą drogę rozglądałam się nerwowo, lecz srebrny wóz nie
pojawił się ani razu w żadnym z lusterek. Nie zastałam go także na
naszym podjeździe, ale nie było to dla mnie, oczywiście, żadną
pociechą.
scandalous
An43 + Eleonora