STEPHENIE MEYER Zaćmienie

się zgorzkniałym tonem. - To straszne, nie mieć prywatności, nie mieć
żadnych tajemnic. Wszystko, czego się wstydzisz, podane jak na tacy.
Wzdrygnął się.
- Tak, nie brzmi to najlepiej. No, ale podczas akcji w lesie czasem
bardzo się przydaje -przyznał niechętnie. - No wiesz, raz na sto lat,
kiedy na nasze terytorium zapędzi się jakaś pijawka. To była dopiero
jazda, jak ścigaliśmy Laurenta! I jak tropiliśmy Victorie też. Gdyby
nie ci cho lerni Cullenowie... - Zacisnął dłonie w pięści. -
Dorwalibyśmy gadzinę, dorwalibyśmy ją jak nic!
Przeszły mnie ciarki. Bałam się o Emmetta, bałam się o Jaspera, ale
mój lęk o nich był niczym w porównaniu z tym, co czułam na myśl, że
z Victoria mógłby walczyć Jacob. Bracia Edwarda ze swoimi
twardymi, marmurowymi ciałami wydawali mi się niezniszczalnymi
androidami, mój przyjaciel z kolei był ciepły i miękki, i przez to o
wiele bardziej od nich ludzki. No i był przecież śmiertelnikiem. A
Victoria nie. Przed oczami stanęły mi jej kocie rysy. Zadrżałam.
Jacob przyglądał mi się z dziwną miną.
- Ale ty też tak masz, prawda? Twój pan wampir też siedzi ci cały
czas w głowie.
- Edward? O nie. Chciałoby się.
Przypomniałam sobie te wszystkie sytuacje, w których dziękowałam
Bogu za to, że ukochany nie słyszy moich myśli, i uśmiechnęłam się
pod nosem, dumna z własnej odmienności.
Swoją odpowiedzią zbiłam Jacoba z pantałyku. Wyglądał na
zdezorientowanego.
scandalous
An43 + Eleonora