STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Wyjaśniłam mu pokrótce, jak to się wszystko zaczęło: w wyniku
splotu nieporozumień Edward doszedł do wniosku, że popełniłam
samobójstwo i postanowił pójść w moje ślady, ale gdy tylko podjął
taką decyzję, Alice nawiedziła ostrzegawcza wizja.
Mówiąc, wyglądałam bacznie jakiejkolwiek reakcji ze strony Jacoba.
Z początku wyraz jego twarzy był nieprzenikniony, a potem zamyślał
się od czasu do czasu tak głęboko, jakby zupełnie przestawał mnie
słuchać.
Przerwał mi tylko raz - kiedy zdradziłam mu, że w wizjach Alice nie
pojawia się ani on sam, ani żaden z jego pobratymców.
— Ta mała wróżbitka nas nie widzi? — powtórzył mile
zaskoczony. - Naprawdę? No to super!
Zacisnęłam zęby. Siedzieliśmy w milczeniu, dopóki nie zorientował
się, że popełnił gafę.
- Oj. Przepraszam.
Spuścił na chwilę wzrok, ale zaraz podniósł głowę, ciekawy dalszego
ciągu. Przeszłam do opowiadania o mojej misji ratunkowej we
Włoszech.
Dowiedziawszy się o istnieniu Volturi, Jacob przestał kryć swoje
odczucia: zmarszczył nos, zauważyłam też, że dostał gęsiej skórki.
Chcąc uchronić go przed koszmarami, celowo to i owo przekręciłam.
Powiedziałam mu tylko, że wypuszczono nas z pałacu dzięki
umiejętnie poprowadzonej przez Edwarda rozmowie, ale nie
wyjawiłam, co musieliśmy wcześniej przyrzec ani czyjej wizyty się
spodziewaliśmy.
scandalous
An43 + Eleonora