STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Przyrzekłam sobie, że zadzwonię do niej od Angeli, żeby się o mnie
nie martwiła. Miałam nadzieję, że daruje sobie awanturę -jeśli
zamierzała naskarżyć na mnie Edwardowi, da mi do wiwatu za dwoje.
Kiedy zajechałam na miejsce, moja furgonetka rzęziła jak astmatyk.
Na widok domku Blacków łzy stanęły mi w oczach. To właśnie tutaj
przyjeżdżałam wczesną wiosną oderwać się od swoich zmartwień.
Tak dobrze potrafiłam się tu bawić! Tak dawno mnie tu nie było...
Jeszcze zanim zaparkowałam, na progu domu stanął Jacob. Był w
szoku.
- Bella, to ty? - usłyszałam, kiedy ucichł silnik.
- Cześć, Jake.
- Bella! - wykrzyknął. - Ale numer!
Na jego twarzy nareszcie pojawił się uśmiech, na który tyle czekałam.
Poczułam się tak, jakby zza chmur wyszło słońce.
Podbiegł do mojego samochodu i niemal wyciągnął mnie ze środka.
Zaczęliśmy skakać w kółko, trzymając się za ręce, jak małe dzieci.
- Pozwolili ci?
- No co ty! Musiałam się wymknąć po kryjomu.
- Niezła jesteś.
- Witamy, witamy! - Billy podjechał na wózku do drzwi, żeby
zobaczyć, co to za zamieszanie.
- Cześć, Bi...
Przerwałam, bo zabrakło mi powietrza - to Jacob przytulił mnie do
siebie z siłą niedźwiedzia, odrywając moje stopy od ziemi.
- Ale super, że jesteś!
scandalous
An43 + Eleonora