STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Starał się teraz maskować to, że chce mu się śmiać.
Piloci upili się do nieprzytomności.
Łatwizna. Przejąłbym stery.
No tak, a czego się spodziewałam? Spróbowałam inaczej.
Oba silniki eksplodowały i spadamy już korkociągiem ku ziemi.
Zaczekałbym, aż znaleźlibyśmy się dostatecznie nisko, a potem
zrobiłbym dziurę w ścianie kadłuba i wyskoczył na zewnątrz, mocno
cię trzymając. Po wszystkim podkradlibyśmy się do wraku i udawali
dwójkę największych szczęściarzy w historii lotnictwa.
Zatkało mnie.
- Co jest? - szepnął.
- Nic, nic - wymamrotałam oszołomiona.
Wymazawszy naszą dziwaczną wymianę zdań, dopisałam jeszcze:
Następnym razem nie będziesz nic przede mną ukrywał, okej?
Wiedziałam, że ten następny raz prędzej czy później nastąpi. Schemat
miał się powtarzać tak długo, aż jedna ze stron przegra.
Mój ukochany przez dłuższą chwilę patrzył mi prosto w oczy.
Zastanowiłam się nad tym, jak wyglądam - rzęsy miałam wciąż
wilgotne od łez, a policzki chłodne, więc krew jeszcze do nich nie
napłynęła.
Westchnął i skinął głową.
Dzięki.
Moja kartka rozpłynęła się nagle w powietrzu. Rozejrzałam się
zdezorientowana, ale zauważyłam tylko, że zbliża się do nas
nauczyciel.
scandalous
An43 + Eleonora