STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Odwrócił głowę, żebym nie zobaczyła wyrazu jego twarzy.
Zawsze, kiedy widziałam, jak cierpi, miałam ochotę go chronić. Nie
miało to sensu, bo był ode mnie o wiele silniejszy, ale i tak cała się
rwałam, żeby go do siebie przytulić i tym gestem pokazać mu, że go
wspieram i akceptuję. Gdyby nie Edward, już dawno bym do niego
podbiegła. Miałam wręcz za złe swojemu chłopakowi, że tak mnie
kurczowo trzyma.
Za naszymi plecami rozległ się surowy głos:
- Rozchodzimy się, proszę państwa. Crowley, proszę przejść do
klasy.
- Wracaj do La Push, Jake - szepnęłam, rozpoznawszy baryton
dyrektora naszej szkoły. Mógł oskarżyć Jacoba o zakłócanie porządku
albo wagarowanie, czy coś w tym rodzaju.
Edward wypuścił mnie ze swoich objęć, ale zaraz złapał za rękę.
Przepchnąwszy się przez pierścień gapiów, pan Greene odwrócił się
przodem do zgromadzonych uczniów i pogroził palcem.
- Nie żartuję. Liczę do trzech. Ci, którzy się nie rozejdą, będą
musieli zostać po lekcjach.
Wszyscy ruszyli pospiesznie w stronę budynków szkolnych.
- Czy mogę wiedzieć, co tu się dzieje, Cullen? - zwrócił się do
Edwarda.
- Nic, proszę pana. Już idziemy do klasy.
- Świetnie. — Mężczyzna przeniósł wzrok na Jacoba. — A ciebie
nie znam. Jesteś nowy?
scandalous
An43 + Eleonora