STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Miałeś go sprzedać! Obiecałeś Charliemu!
Gdybym go nie ubłagała, argumentując, że Jake poświęcił na remont
obu jednośladów wiele godzin, ojciec jak nic wrzuciłby mój motor do
śmietnika. A później jeszcze podpalił kontener.
- A ty mi uwierzyłaś? Jak mógłbym zrobić coś takiego? To twój
motor, a nie mój. Będę go przechowywał, dopóki się po niego nie
zgłosisz.
W kącikach jego ust pojawił się nagle ślad tak uwielbianego przeze
mnie serdecznego uśmiechu.
- Jake...
Pochylił się do przodu. Maska Sama powoli znikała z jego twarzy.
- Tak sobie myślę, że chyba się myliłem co do tego, że nie
możemy już być przyjaciółmi. Może jakoś się da... Musiałabyś tylko
przekroczyć granicę. Przyjechać do mnie, do La Push.
Edward trzymał mnie nadal w ramionach, nieruchomy i zimny jak
posąg. Jego obecność bardzo mi teraz ciążyła. Zerknęłam na niego, ale
zachowywał spokój.
- Nie - odpowiedziałam. - Nie sądzę, żeby był to dobry pomysł.
Jacob porzucił już zupełnie swoją pozę. Zachowywał się tak, jakby
Edwarda nie było, a przynajmniej bardzo starał się tak zachowywać.
- Tęsknię za tobą każdego dnia, Bello. Bez ciebie to nie to samo.
- Wiem i bardzo mi przykro z tego powodu, ale zrozum...
Westchnął ciężko.
- Rozumiem. To nie ma znaczenia, prawda? Ech, jakoś sobie
poradzę. Kto potrzebuje przyjaciół?
scandalous
An43 + Eleonora