Pokaż treść!

— 22
Widzimy tysiące w milczeniu iskrzących się gwiazd na
sklepieniu niebios. Zdawałoby się, że tam tembardziéj
spokój panuje. Ale gdzież tam! Wszystko jest w ruchu!
Rozrzucone w nieskończonym przestworzu gwiazdy,
planety, księżyce, komety, meteoryty, mgławice
i t. d., wszystkie są w ruchu—wszystko krąży w nadzwyczaj
subtelnym elemencie, w eterze, którego istnienia
mamy niezbite dowody *).
Dziś więc wiemy, źe w ruchu są całe miryady
gwiazd, jeszcze niedawno zwanych stałemi, tylko chyba
dla tego, że są tak oddalone od nas, iż nawet tysiące
lat nie mogą wykazać dla naszego wzroku różnicy
w ich wzajemném ugrupowaniu.
Słońce nasze jest także małą gwiazdą i myliłby
się, ktoby sądził, że jest nieruchome. Nowsza nauka
wykazała, że i ono, wraz z otaczającemi je planetami,
pędzi w przestrzeni, opisując olbrzymią elipsę naokoło
jakiegoś nieznanego ciała, czy może punktu. Ciaio owo
jest oddalone od słońca na 500 lat ziemskich biegu
światła. Jak niezmierną jest ta odległość—zrozumiemy
przypomniawszy sobie, źe światło przebiega w jednej
sekundzie 42,000 mil geograficznych. Żadna wyobraźnia
nie zdoła objąć takiéj odległości.
*) Jaki ruch panuje we wszystkich kwestyaoh przyrodniczych, do­
wodzą stosy prac naukowych, rozbierających pozornie niby załatwione dawno
kwestye. Niedawno znowu pojawiła się praca, usiłującą dowieść, iż Eteru,
wypełniać mającego przestrzeń—піешя. Patrz pod tytułem: „Wider den
Weltaether. 4. Nachtrag zur Entstehung d. Sonnensystems“ . F. Kerz’a.
Wydane w 1881 r.
http://rcin.org.pl