Recykling odpadów polimerowych z elektroniki i pojazdów

2. Recyklaty polimerowe i ich mieszaniny 59
w przypadku próbek polietylenowych, także w tym wypadku najmniejsze różnice
zaobserwowano dla gęstości, twardości, udarności Darttester oraz przewodnictwa
cieplnego.
Porównując właściwości odpadu pozyskanego ze stacji demontażu SWE
w Wałbrzychu z próbką oznaczoną jako 100% PP SWE (kompozyt polipropylen
– EPDM z 2% dodatkiem talku) również zaobserwowano różnice. Dla kompozytu
odnotowano zwiększenie wytrzymałości na rozciąganie (prawie dwukrotne), odkształcenia
przy zerwaniu (ponaddwukrotne), wytrzymałości na zginanie, twardości
oraz temperatury mięknienia.
Analizując właściwości fizykomechaniczne próbki uzyskanej z recyklingu
sprzętu elektrycznego i elektroniki, zaobserwowano, iż wykazuje ona właściwości
zbliżone do materiału pochodzącego z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
pochodzącego z GIG (tabela 2.10 – 100% PP SWE).
Rys. 2.4. Zależność lepkości, modułu zachowawczego (G’) i modułu stratności (G’’)
od częstotliwości dla PP (GIG, ZSEiE) – po lewej oraz PP (GIG, SWE) – po prawej
Rysunek 2.4 przedstawia własciwości lepkosprężyste badanych materiałów
w stanie stopionym. Lepkość odpadów polipropylenowych z pojazdów wycofanych
z eksploatacji jest wyższa niż odpadów z przemysłu elektrycznego i elektroniki.
Podobne relacje stwierdzono dla wartości modułów G’ i G”, jednak punkty
przecięcia krzywych modułów mają takie samo położenie, co wskazuje na identyczny
czas relaksacji stopionych materiałów.
2.3.1.3. Materiały polimerowe z grupy polistyrenów
Do grupy tej zaliczono polistyren, polistyren wysokoudarowy oraz tworzywa
polistyrenowe z dodatkiem antypirenów.
Polistyren pochodził z elementów urządzeń elektrycznych i elektronicznych
wycofanych z eksploatacji, dostarczonych przez GIG i zakład Stena, dodatkowo
wydzielono jego dodatkowy strumień z frakcji ciężkiej (tabela 2.9). Część próbek
ZSEiE (Stena) wykonano bezpośrednio z dostarczonego przemiału (tabela 2.9