Diaspora shqiptare dhe - Lajme / News Albemigrant
Diaspora shqiptare dhe - Lajme / News Albemigrant Diaspora shqiptare dhe - Lajme / News Albemigrant
I lumenjve të gjakut të piklluar, Mos kanë ngrirë vallë? Orkideja senzuale e vdekjes – Ajo e bënte kafenë më të mirë – Ajo emrin e luleve ma mësonte. EPIGRAMË Njeriu nuk ka mëkate As kur vret apo mashtron As i shëndoshë ka qenë ndojherë As vdekja s’është kalliri i sëmurjes – Por duke qenë vetë në të Ia mbaj fajin e hidhur Që kurrë nuk të qetson Ai që e llogariti si një të vdekur Vëllaun me të cilin bashkëjeton RIMAYA Në atë qytet të sëmurë Kam dashur tri gra: Njërën që tani e ka kapluar pleqëria Dhe i përngjan gjithnjë e më shumë vdekjes Njëra është pranë meje Duke ma përkujtuar se edhe ajo do të vdesë Përmes zyrtarizimit mishtor Të prezencës së fshehtë të vdekjes Njëra ka mbetur në atë qytet të sëmurë Dhe e vajton gjakun tim pas saj Ngase s’do ta prek Siç nuk do ta prek as fronin e vdekjes: Do ta quaj Rimaya Dhe në emrin e saj do të notoj Si një arkivol nga trëndafilat e ujit Derisa do të më ndalë me gjirin e saj një mjellmë! VEGIM Kur u lind ai në Baaad Pranë dritareve të hapura dëgjonte Hapin si shkel në kullosë porsi Do lule të vdekjes që puthen Dhe mendimtar Duke e thithur ëmbëlsinë e buzës Duart i bashkoi duke mbetur Të meditojë ritmin më të heshtur Të asaj shkeljeje Apo u pa se nuk ishte veç ajo Nënë fisnike që bashkohej Me lulet në ushtrimin e fshehtë Të zhvendosjes së qepallave Dhe askush ç’prej atëherë nuk pati guximin T’ia përgënjeshtrojë Rozit mendimin e parë Dhe të vdesë i heshtur duke thënë se vdekja Është mamaja e atij që përmes luleve kalon në agim FRYT Mbretëresha e përjetshme E vdekjes së përjetshme Ma pa qenjen duke qarë Qenjen time duke e dashur
Dhe në një vajtim të këtillë Nga froni i vajtimit absolut U lindën pa korrur fitore Fushat e bishave dhe të engjëjve TURN për Kristinën dhe Jonin Duke vajtur të vizitojmë banesat e lugetërve Na kaplon frika kur ndeshemi Vetëm me linja e ngjyra dhe forma të ëmbla ovale Të gjitha kanë pastërtinë e hiçit në to Mos është bërë vallë mundi ynë sublim T’i përulet mungesës sonë të përsosur Angela Marinescu (Anxhela Marinesku) U lind në vitin 1941. Njihet edhe përmes pseudonimit letrar Basaraba Matei. Vëllime të botuara: Gjak i kaltër, Dyllë, Poezi, Poema të bardha, Struktura e natës, Blindazhi final, Gëlqere, Parku, Gjeli u fsheh në prerje, Fshati nëpër të cilin kaloja e rruar në kokë, Skënderbeu etj. Në vëllimin antologjik Skënderbeu (1998), të cilin ia përkushton kujtesës së babait të saj (Marius) dhe mamasë së saj (Maria), autorja thekson faktin se arti përfaqëson saktësinë. Skënderbeu si simbol (sportiv) i artit të mundjes, i forcës, qëndrueshmërisë dhe besnikërisë, figuron vetëm si titull: Skanderbeg. Sipas kritikut të shquar Nicolae Manolescu, poemat më karakteristike të saj kanë strukturën e zgavrave të zeza të universit. (...)një përzjerje origjinale e sinqeritetit dhe çmendërisë, një britmë që shtanget në një gojë të kyçur, porsi në gravurat e Munch-ut. Si e përshkruan Anxhela krijimtarinë e saj? Tekstet e mia janë instrumente erotike. Ardhmëria e shkrimit tim i përket të shkuarës. Përballë meje nuk kam tjetër veçse një mungesë të madhe (botën hyjnore). DASHURI Po ngjitem drejt teje Flatrat më këndojnë Tani kur hymnin e dashurisë nga harfa e nxjerr Në botë ti gjah i bardhë që gjendesh Në gjakun e ri të vashës bjondinë Dashuroj kur era ma përkund trupin e papjekur Kur jeta ime shkon në drejtim të qiejve Digjem Mbi turrë përpëlitem e gjallë zëri më ulërin Kuptimi i dashurisë kalon porsi tym Më kot vuaj Tjetra në krahërorin e ngrohtë E mban me krenari përdredhjen e re Vaj Po dashuron më kot po vdes e vetmuar përjetë Rruga drejt teje degdiset në shkurret e hijes MESDITA E sheh që tani drita e dashurisë jetën time E mbush Janë prore gjëra të pakryera Të buta që kalojnë në kohën kur koha të gjitha I djeg në flakë
- Page 1 and 2: Kthehuni tek albemigrant.com | Lajm
- Page 3 and 4: Prishtine, 1979). Botimet e ketilla
- Page 5 and 6: të një projekti letrar. Veprat e
- Page 7 and 8: Ulesha më një gju Duke e futur b
- Page 9 and 10: Mezi që kam kohë t’ju pyes Por
- Page 11 and 12: Duke i bërë të hijshme e të sh
- Page 13: Në oborrin e saj Në rrugën e ard
- Page 17 and 18: Dhe të zbetë vetëm fëmijët shi
- Page 19 and 20: Në zinxhirin pa krye Që nuk soset
- Page 21 and 22: Kahmos / nga blerimi Dhe rri Hëna
- Page 23 and 24: Trrupin tim nga i cili ende shpërt
- Page 25 and 26: Jam tuta sola në dhomën time me i
- Page 27 and 28: umbullaksisë së përmbushur me tm
- Page 29 and 30: Këtu po plakemi Por ti ku po ndodh
- Page 31 and 32: Që tymos në shuplakë Marius Chel
- Page 33 and 34: letrare për poezi, prozë, darmatu
- Page 35 and 36: Pranë rrjetave me kuvli Mbi bangat
- Page 37 and 38: Të më përkëdhelë në ballë, I
- Page 39 and 40: Marin Codreanu (1937) Fakt i ndrysh
- Page 41 and 42: Me krahët e tyre plot gjeth E shnd
- Page 43 and 44: BAKI YMERI (Biobibliografie) Român
- Page 45 and 46: • duke diskutuar projektet fundam
- Page 47 and 48: c. në fushë të leksikut dhe të
- Page 49 and 50: jugosllavë dhe sllavë në përgji
- Page 51 and 52: panjohura edhe po të bëhet një t
- Page 53 and 54: kumtesat dhe sesionet shkencore të
- Page 55 and 56: Franc Mikloshiq. Në brezin e parë
- Page 57 and 58: njihte, sa i përket mendimit të t
- Page 59 and 60: elemente të historisë së përbas
I lumenjve të gjakut të piklluar,<br />
Mos kanë ngrirë vallë?<br />
Orkideja senzuale e vdekjes –<br />
Ajo e bënte kafenë më të mirë –<br />
Ajo emrin e luleve ma mësonte.<br />
EPIGRAMË<br />
Njeriu nuk ka mëkate<br />
As kur vret apo mashtron<br />
As i shëndoshë ka qenë ndojherë<br />
As vdekja s’është kalliri i sëmurjes –<br />
Por duke qenë vetë në të<br />
Ia mbaj fajin e hidhur<br />
Që kurrë nuk të qetson<br />
Ai që e llogariti si një të vdekur<br />
Vëllaun me të cilin bashkëjeton<br />
RIMAYA<br />
Në atë qytet të sëmurë<br />
Kam dashur tri gra:<br />
Njërën që tani e ka kapluar pleqëria<br />
Dhe i përngjan gjithnjë e më shumë vdekjes<br />
Njëra është pranë meje<br />
Duke ma përkujtuar se e<strong>dhe</strong> ajo do të vdesë<br />
Përmes zyrtarizimit mishtor<br />
Të prezencës së fshehtë të vdekjes<br />
Njëra ka mbetur në atë qytet të sëmurë<br />
Dhe e vajton gjakun tim pas saj<br />
Ngase s’do ta prek<br />
Siç nuk do ta prek as fronin e vdekjes:<br />
Do ta quaj Rimaya<br />
Dhe në emrin e saj do të notoj<br />
Si një arkivol nga trëndafilat e ujit<br />
Derisa do të më ndalë me gjirin e saj një mjellmë!<br />
VEGIM<br />
Kur u lind ai në Baaad<br />
Pranë dritareve të hapura dëgjonte<br />
Hapin si shkel në kullosë porsi<br />
Do lule të vdekjes që puthen<br />
Dhe mendimtar<br />
Duke e thithur ëmbëlsinë e buzës<br />
Duart i bashkoi duke mbetur<br />
Të meditojë ritmin më të heshtur<br />
Të asaj shkeljeje<br />
Apo u pa se nuk ishte veç ajo<br />
Nënë fisnike që bashkohej<br />
Me lulet në ushtrimin e fshehtë<br />
Të zhvendosjes së qepallave<br />
Dhe askush ç’prej atëherë nuk pati guximin<br />
T’ia përgënjeshtrojë Rozit mendimin e parë<br />
Dhe të vdesë i heshtur duke thënë se vdekja<br />
Është mamaja e atij që përmes luleve kalon në agim<br />
FRYT<br />
Mbretëresha e përjetshme<br />
E vdekjes së përjetshme<br />
Ma pa qenjen duke qarë<br />
Qenjen time duke e dashur
Change language