Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

tanın bir hizmetçisi olarak, kontrol altında tutulması daha kolaydır. 317
Okkült bilimine göre sedece en korkulacak şekilde “korunmuş olan”
kimse veya delicesine cesur büyücüler Şeytan’ın kendisini ortaya çıkarmaya
çalışacaklardır.
Cehennem’in Dört Büyük Prensi:
LaVey’e göre teologlar, beklendiği gibi, kendi listelerindeki Şeytan
isimlerinden bazılarının sıralamasını yapmışlardır. Fakat aşağıda gelecek
olan isim listesi, Satanik âyinde en etkili şekilde kullanılan isimleri ihtiva
eder. Bunlar; Cehennem’in Muhteşem Sarayı’nı işgal eden, kendilerinden
yardım istenen Tanrı ve Tanrıçalar’ın isimleri ve kökenleridir.
Bunların sayısı dört olup isimleri ve özellikleri aşağıdaki şekildedir:
1– Şeytan; (İbranice) düşman, muhalif, suç isnad eden, ateş tanrısı,
Cehennem, Güney.
2– Lusifer; (Romalılar’a ait) ışığın taşıyıcısı, aydınlık, hava, sabah
yıldızı, Doğu.
3– Belial; (İbranice) efendisi olmayan, yeryüzünün alçaklığı, bağımsızlık,
Kuzey.
4– Leviathan; (İbranice) derinliklerin yılanı, deniz, Batı. 318
Kısaca ifade etmek gerekirse, Satanistler’e göre Şeytan; çatal tırnakları,
dikenli kuyruğu ve boynuzları olan antropomorfik bir varlık değildir.
O sadece bir tabiat gücünü ve tabiatta var olan karanlık güçleri temsil
eder. O, bağlantı kurulamamış bir haznedir. Satanistler, tabiatta var
317 LaVey’in belirttiğine göre, 16. asırda, Reformasyon Dönemi’nde, simyager Dr. Johann Faustus,
cehennemden bir Şeytan, Mefisto (cennetten kovulduğu farzedilen yedi şeytandan ikincisi,
kötü adam) çağırma ve onunla bir anlaşma yapma metodunu keşfetmişti. Anlaşmaya göre
Faustus, gençlik duygusuna karşılık olarak kendi ruhunu Mefisto’ya teslim etmek üzere
kanda bir sözleşme imzalamış ve derhal genç olmuştu. Faustus’un ölüm zamanı geldiğinde o,
odasına çekilmiş ve sanki laboratuvarı infilak etmiş gibi infilak edip parçalara ayrılmıştı. Aslında
bu hikâye, 16. asrın bilim, kimya ve büyü anlayışına karşı bir protestodur. Bkz. LaVey,
Satanic Bible, s. 61.
318 LaVey, Satanic Bible, s. 55-57. 319 Lavey, Satanic Bible, s. 62.
171 172
olan ve pek çok din mensubu tarafından gerçek mahiyetiyle kavranamamış
olan bu bilinmeyene “Şeytan” adını vermeyi tercih etmişlerdir.
Diğer taraftan Şeytan; bir tanrı, yarı tanrı, şahsi kurtarıcı veya ona ne
denilirse denilsin, yeryüzündeki din kurucuları tarafından sadece bir
amaç için; insan’ın yeryüzündeki güya kötü fiil ve davranışlarına nezaret
etme amacı için icad edilmiş bir varlıktır. 319
Burada, konu bütünlüğünü sağlamak ve konunun daha iyi anlaşılmasına
katkıda bulunmak bakımından, Şeytan’ın Kitabı’ndan ve onun içinde
yer alan ve Şeytan’a ait olduğu söylenen Şeytani söylemlerden bahsetmek
gerekecektir.
IV– ŞEYTAN’IN KİTABINDAN ALINTILAR
1966 yılında “Şeytan’ın Kilisesi”ni kuran Anton Szandor LaVey,
1969’da da “The Satanic Bible (Şeytan’ın Kutsal Kitabı)”ı yazmıştır.
Söz konusu kitabın içerisinde Satanizm’in temel esasları yer aldığı gibi,
“Şeytan’ın Kitabı” başlığı altında da, Şeytan’a ait olduğu ileri sürülen
bazı sözlere yer verilmiştir. Satanistler’in Şeytan hakkındaki düşüncelerini
ve Yahudilik, Hıristiyanlık gibi dinlerin inanç esaslarına karşı tavır
alışlarını daha açık bir şekilde ortaya koyacağı düşüncesiyle, Şeytan’ın
Kitabı’nda yer alan ve beş kısımdan oluşan bu sözlerin maddeler halinde
aynen verilmesi uygun görülmüştür.
Birinci Kısım:
1– Çelik ve taşın bu kuru vahşiliği içerisinde ben, siz işitebilesiniz
diye sözümü yükseltiyorum. Doğu’ya ve Batı’ya bu elimle işaret ediyorum.
Kuzey’e ve Güney’e; güçsüzlere ölüm ve güçlülere zenginlik (bolluk)
ilan eden bir işaret göstereceğim!
2– Ey zihinlerini küf bağlamış insanlar! Gözlerinizi açın ki görebilesiniz
ve siz ey şaşkın milyonlar bana kulak verin!