Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

ini, bazı dinlerde cennet veya cehennem karşılığında kullanılmış olan
bir kısım isimden hareketle kavramsal çerçevede şöyle açıklamıştır:
Germenler’in Ölüler Tanrıçası ve Loki’nin kızına “Hel” deniliyordu.
Aynı zamanda Hel, bir putperest işkence ve ceza tanrısıydı. Eski Ahid kitaplarının
düzenlendiği sırada “Hel”e diğer bir “L” ilave edilmişti. Kitab-ı
Mukaddes’i yazan peygamberler “Hell” kelimesini bilmiyorlardı.
Onun yerine onlar İbranice “Şeol (Sheol)”u 312 ve Yunanca mezar anlamına
gelen “Hades”i; aynı zamanda Tanrı’nın huzurundan kovulan meleklerin
ikamet yeri ve yer altı dünyası (veya yeryüzünün iç tarafı) anlamına
gelen Yunanca “Tartaros” ve Kudüs’ün yakınında Moloch’un (Ammoniler
ve Fenikeliler’in çocuk kurban ettikleri tanrı) hüküm sürdüğü
ve çöplerin atılıp yakıldığı bir vadinin de ismi olan “Gehenna” kelimelerini
kullanıyorlardı. Hıristiyan Kilisesi de cehennem’de “ateş ve kükürt”
düşüncesini buradan geliştirmişlerdir.
Protestan ve Katolikler’in cehennem’i ebedi ceza yeridir. Bununla
beraber, Katolikler aynı zamanda ruhların geçici bir süre için gideceği
bir “A’raf (geçici olarak günah cezası çekilen yer)” ve vaftiz edilmeden
ölen kimselerin ruhlarının gideceği bir “Limbo (vaftiz edilmeden önce
ölen çocuklarla, İsa’dan önce yaşamış olanların ruhlarının bulunduğu
yer)”nun varlığına da inanırlar. Budist Cehennem’i sekiz bölüme ayrılmıştır.
Onlardan ilk yedisi suçun, cezasını çekerek bağışlandığı yerdir.
Cehennemin dini tanımı; “korkunç bir ateş ve işkence yeri” olduğu şeklindedir.
Dante’nin cehenneminde (inferno) ve kuzey ülkelerinde cehennem;
buzlu soğuk bir bölge, muazzam bir soğutucu veya buzdolabı olarak
düşünülmüştür.
Yine LaVey’in belirttiğine göre, tüm ebedi mahkumiyet ve ruhun
312 Şeol; Eski Ahid’de, ölen her kişinin gideceği belirtilen karanlık âlem; gölgesel yer altı âlemi,
bir çeşit cehenneme verilen isimdir. Yahudi tarihinin belirli dönemlerinde, bir umutsuzluk ve
yok oluş yeri olarak görülen bu âlemden bir çıkışın olmadığına inanılmıştır. Aynı zamanda burası
bir mükâfat veya ceza yeri olmayıp, bir yok oluş âlemi olarak da düşünülmüştür. Bkz.
Gündüz, age, s. 352-353. 313 LaVey, Satanic Bible, s. 61-62.
167 168
ateşte yakılacağı tehditlerine rağmen Hıristiyan misyonerler, kendilerinin
saçma sapan sözlerini kabul etmekte o kadar da acele etmeyen bazı
kimselere rastlamışlardır. Zevk ve acı, tıpkı güzellik gibi, bakanın bakışına
göre değişir. Böylece, misyonerler Alaska’ya gidip Eskimolar’ı cehennemin
dehşetinden ve günahkarları bekleyen alevli ateş çukurundan
korkutmaya çalıştıklarında, Eskimolar arzulu bir şekilde: “Biz oraya nasıl
gidebiliriz?” diye sormuşlardır. 313
Kısaca ifade etmek gerekirse, LaVey’e ve dolayısıyla Satanistler’e
göre cennet veya cehennem diye bir şey yoktur; onlar tamamen dinlerin
ve mensuplarının uydurmasıdır.
Satanistler’in tanrı, cennet-cehennem vb. konulardaki görüş ve düşüncelerinden
sonra, onların, âdeta tanrının bir alternatifi gibi sunmaya
çalıştıkları Şeytan hakkındaki inanç ve talakkilerine değinmek, konu bütünlüğünü
sağlama ve onların inanç ve felsefelerinin temelini kavrama
açısından yararlı olacaktır.
III– SATANİSTLER’İN ŞEYTAN HAKKINDAKİ GÖRÜŞ VE
DÜŞÜNCELERİ
Şeytan, tüm bu yıllar boyunca onunla ilgilendiği için, Satanik kilisenin
şimdiye kadar sahip olduğu en iyi arkadaşı olmuştur. Yanlış cehennem
ve Şeytan doktrini Protestan ve Katolik Kiliseleri’nin çok uzun süre
gelişmesine izin vermiştir. Parmakla gösterebilecekleri bir Şeytan olmaksızın,
sağ-el yolu’nun (right-hand path) mutaassıp kimseleri, mensuplarını
korkutacak hiçbir şeye sahip olamayacaklardı. Onlar mensuplarını;
“Şeytan sizi günaha teşvik eder”; “Şeytan kötülük prensidir”;
“Eğer siz Şeytan’ın iğvalarına teslim olursanız, muhakkak ki ebedi lanete
maruz kalacak ve cehennem’de yakılacaksınız” diye uyarırlar.
Şeytan’ın semantik anlamı “düşman”, “muhalefet eden” veya “suç