Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

maceraya başlamalı ve onlar, sadece onlar bu maceraya devam etmelidirler.
Geleneksel Satanistler, kendilerine çok az kimsenin tâbi oluşunu
yollarının oldukça zor olmasına bağlamaktadırlar. Hatta bazıları da bu
yola girdikten sonra başarısız olurlar. Aslında onlara göre bu maceralı
yol, kendisini takip eden kimseye gerçek Üstatlığa ve ötesine doğru ilerleme
şansını sunar. Bu yol, pek çok bireyin sahip olduğu gücü, içinde
var olan yeteneği gerçek yapar veya gerçek yapabilir. Böylece de, küçük
sayılan muayyen insanî tabiatları anlaşılabilir.
Otuz veya daha fazla yıldır geleneksel grupların yaptığı şey; gerçek
Uzmanları ve Bay veya Bayan Üstatları meydana getirebilmek için çalışan
sade pratik bir sistem oluşturmaktır. Bir Geleneksel Satanist’in ifadesine
göre, onlar bu özü; herhangi bir kimsenin kullanabileceği bir iksiri,
bir “dâhili simyayı” ortaya çıkararak, binlerce yılın bilinçli anlayışından
damıttıklarını düşünürler.
Geleneksel Satanistler bu sistemi; tabiatı gereği Şeytâni, Sinister
(netameli, kötülük saçan) olarak tanımlamaktadırlar. Bu sistem, Hz.
İsa’nın getirmiş olduğu din olan Hıristiyanlığı ve felsefesini bütünüyle
bir reddetmedir. Hz. İsa’nın felsefesi ve dini, mesela Nietzsche’nin anladığı
gibi, hayat ve tekamül karşıtıdır. 286 Geleneksel Satanistler’e göre
Şeytan bir ilk örnek (arketip) veya onların meydan okuyuşlarının bir
sembolü ve gerçek olan bir şeyin; onların “the accausal (karanlık güçler)”
diye tanımladıkları şeyin yeniden sunuluşudur. Yani, Geleneksel
Satanistler “karanlık güçleri” -pek çok sözde Satanik grupların yaptığı
gibi- sadece kendi akıllarının (veya ruhlarının) bir parçası olarak değil,
fakat aynı zamanda onların dışında var olan bireysel akıl (ruh) olarak anlamaktadırlar.
Bu karanlık güçler veya “the accausal”, bireyler olarak
onların dışındadırlar. O karanlık güçler -Geleneksel Satanistler onların
bir parçası oluncaya kadar- onların bilinçli kontrollerinin ve hatta gerçek
286 Geniş bilgi için bkz. Aydın, Hüseyin, Metafizikçi Olarak Nietzsche, Bursa, 1984, s. 72-73.
135 136
idraklerinin dışındadırlar. Bu, o güçlere bir itaat anlamına gelmez. Fakat
daha ziyade, o güçleri hesaba katmak için bireysel bilinçliliğin genişletilmesi,
ferdi bilincin geliştirilmesi anlamına gelir. Bu genişleme, gerçek
Satanist Bay veya Bayan Üstadı gösteren ve belirleyen şeydir.
Diğer “Satanik” gruplar, eğer onlar düşünce ve kanaatlerinde ciddi
ve Büyüleri sadece kendi zayıf zevkleri için kullanmıyorlarsa, karanlık
güçlerin sadece insan aklının, bilinçsizliğin veya her ikisinin bir tezahürü
olduğunu iddia ederler. Onlar bunu iki sebepten dolayı yaparlar: Birincisi,
emniyet içerisinde olmayı istediklerinden; kendi sahte Satanik,
sahte entellektüel oyunlarını çoğunlukla şehir emniyet ve âsayişinin olduğu
yerlerde oynayabilmeyi isterler. Çünkü bu tür grupların üyeleri gururlu,
karakterli, kendilerinin farkında olan bireyler değillerdir. Onlar;
bir grubun, bir “liderin”, ahlakî kılavuzların tesellisine ve Şeytan’ın, bazı
anlamsız fetiş, 287 sihirbaz, put vs. ile kontrol altında tutulabileceği şeklindeki
duygu rahatlığına ihtiyaç duyarlar. Gerçekte bu grupların üyeleri
ve liderleri zayıf kimselerdir. Onlar kendi kendilerini disipline etmekten
ve hatta kendi kendilerinin efendisi olma isteğinden mahrumdurlar.
Onlar; şişirilmiş benliklerini (ego) okşayarak, kendi zayıflıklarını manen
veya fikren yükseltmeye devam etmeye razıdırlar.
İkincisi; bu gruplar ve onların üyeleri, Sinister’i (Karanlık Güç) gerçek
olarak anlayamazlar. Onlar, karanlık güçlerin esas, esrarlı, kişilik
ötesi gücünün ve bu gücün bireyleri nasıl yok edebileceğinin gerçek tecrübesine
hiç sahip olamamışlardır. Gerçekte, onlar “karanlık güç”ün
kendisi ile, yani hakiki sinister’le gerçekten “bağlantı” kuramamışlardır.
Onlar Şeytan’la da gerçek olarak karşılaşmamışlardır. Yine onlar Şeytan
287 Fetiş; sihir ve büyü nesnesi, tılsım veya muska demektir. 16. yy’da Batı Afrika’ya giden Portekizli
tacirler orada gördükleri suretleri, sihir-büyü tılsımlarını kendi dillerindeki “feitiço” terimiyle
adlandırmışlardır. Latince “factitius”tan gelen bu terim, “sanatla yapılan bir şey” anlamına
gelmekte olup Portekizliler’in kendilerince taşınan tılsımlar için kullanılmaktaydı. Sonraki
yazarlar bu terimi bütün Afrika dini için kullanmaya başlamışlardır. Fakat bu terim, Afrikalılar’ın
dinî yapılarını tanımlamakta yetersiz kalıyordu. Geniş bilgi için bkz. Gündüz, age, s. 129.