Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

yoktur. Dolayısıyla birey, bu zor ve tehlikeli yolda yürümeli ve bir kısım
şeyleri kendi kendine başarmasını öğrenmelidir. Bunun dışında bireye
gerçek “hikmeti” sağlayabilecek hiçbir “dini merasim”, hiçbir “büyüsel
âyin” ve hatta herhangi bir teknik dahi yoktur. Gerçek hikmet ancak ve
daima bireyin yıllar boyu sürecek olan şahsi çabasıyla elde edilebilir. Bu
bir sentezin; bilinmeyen (karanlık) yanın bir gelişimi ve bireyin varlığının
bu yönünün tamamlanması ve böylece komple ve daha gelişmiş bir
birey meydana getirmenin sonucudur. Dahası, bu marifeti elde etme vasıtaları
esas olarak pratiktir. Yani bu vasıtalar, bireyin; bazı sahte-mistik,
sahte-entellektüel “büyüsel âyin”den veya bazı riyakar “üstatların”
ayaklarının dibine oturmaktan ziyade, şekil verebilen, karakter geliştiren
tecrübeleri “gerçek dünyada” üstlenmesini gerektirir.
B- Geleneksel Satanizmde Yedi Basamaklı Sistem
Geleneksel Satanistler’e göre Satanizm; gerçek şahsi tehlikeyi göze
almayı gerektiren bir maceradır. Üyeliğe yeni kabul edilen bireyler bu
macerada kendilerini psişik, “akli” ve rûhi yönden, kapasitelerinin son
sınırına ve hatta ötesine götürecek gerçek “meydan okuma”ları kabul
ederler. İlk başlarda bu macera, bireylerin “gizli” veya “karanlık (bilinmeyen)”
yanlarını keşfetmelerini ve ayrıca, “esrarlı” ve büyü ile ilgili tören
ve âyinlere açıktan katılmalarını gerektirir. Yeni Aday’ın “Black
Mass” gibi Satanist âyinlere önce katıldığı ve daha sonra ona önderlik
ettiği bu başlangıç, bireylerin bilinmeyen yanlarını keşfetmelerine, onu
yavaş yavaş anlamalarına, bu karanlık yanın daha fazla bilincinde olmalarına
ve böylece onu kontrol etmelerine imkan verir. Bu bilinçli yapmanın
bir tezahürü, “yedi sayısı ile ilgili sistem” gibi, bir sembolizmdir. Bu
sistemde, değişik esrarlı/büyüsel enerjiler, bir uygunluk veya benzerlik
yolu ile muayyen şekillerde sembolize edilirler. Bu sembolizm, bahsedilen
enerjileri nesnelleştirmelerini ve böylece şuurlu olarak anlaşılmalarını
sağlar. Bu, kendi içinde “karanlık” yanın tamamlanmasını mümkün
127 128
kılar. Böylece dinamik, bilinçli ve birey tarafından daha ileriye götürülebilecek
bir sentez: bir şahsiyet tekamülü meydana gelir. Bu durumda,
bir şeyin iç yüzünü kavrama melekesi kazanılmış olur. Psikolojik terimlerle
söylemek gerekirse, “bireyselleşme (individuation)”nin başlatılması
gerçekleşir. Bu bireyselleşme, “sinister”i282 pratik olarak tecrübe
etmeye yol açar. Bu da, daha fazla gelişim, daha fazla karakter inşası
demektir.
Bireyin pratik tecrübe, yani meydan okuma türleri sayesinde üstlendiği
veya sahip olduğu ve bu şekilde oluşturulan karakter, geleneksel
bakış açısıyla “Satanik (Şeytani)”dir. Bu Şeytani karakterde yasaklara
ve sınırlayıcı kurallara karşı bir meydan okuma, bir gururluluk ve sonra
da Nâsıralı İsa’nın dininin (Hıristiyanlık) hoş görmediği şeylerin bir tecrübesi
ve anlaşılması vardır. Nietzsche’ye ait terimlerle söylemek gerekirse,
bir “master-morality (üst ahlak)”ın pratik bir yaşanışı vardır. Bu
tecrübeler yoluyla oluşturulan şahsiyet, uyuşuk (miskin, kaygısız) çoğunluk
içerisinde belirli bir terör/korku meydana getirme ve Hıristiyan
ahlakının yumuşaklığı ile oluşturulmuş bu çoğunluktan uzaklaştırma türüdür.
Bununla beraber, bu birey sadece süreci başlatmıştır. Yani bu şekilde
tanımlanan ve bu ilk tecrübelerden doğan karakter, Geleneksel Satanistler’in
henüz “Adept” 283 adını verebilecekleri bir karakter değildir: Bu
karakter, “Kötü Yol”un veya “Pratik Simya” nın yedi safhasından sadece
ilk iki safhasını gösterir, ki bu ilk iki safha veya yol, törenler ve bir
Satanik grup oluşturma ve o grubu idare etme gibi şeyler yolu ile “Esrarlı”
olanla pratik bağlılıktan ibarettir. Yani Geleneksel Satanizm’de yedi
basamaklı yoldan ilk ikisini, Satanist törenlere katılma ve bir Satanik
grup meydana getirme ve onu idare etme teşkil etmektedir. Bu bir baş-
282 Sinister, sözlüklerde uğursuz, meymenetsiz, meş’um, kötü, fesat, tehdit edici gibi anlamlara
gelmektedir.
283 Adept; usta, erbap, üstat, uzman, mâhir, mütehassıs gibi anlamlara gelmektedir.