Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

döneminden sonra Jogand tekrar Kilise’ye kabul edilmiş ve Kilise ile
barıştırılmıştı. İki yıl sonra da Roma’ya gitmiş ve orada Papa Leo XIII.
tarafından kabul edilmiş; ayrıca Masonlar’a karşı yapmış olduğu çalışmaları
tasvip görmüş ve kutsanmıştı. 229
İşte Jogand’ın bu gidiş-gelişleri Kilise ile Masonluk arasındaki ilişkiyi
akla getirmektedir. Ancak bizim amacımız, detaya inmeden önce,
konuyu Satanizm eksenli olarak incelemeyi sürdürmek ve Jogand’ın
yaptıklarından hareketle, ne yapmak istediğini anlamaya ve anlaşılır kılmaya
çalışmaktır. Daha açık bir ifadeyle belirtmek gerekirse biz, şu sorulara
cevap aramaya çalışacağız:
1- Jogand, gerçekten iyi bir Hıristiyan mıydı?
2- Satanist olduğu konusunda samimi mi idi, yoksa Hıristiyanlığa bir
tepki olsun diye mi Satanist olmuştu?
3- Satanist olduktan sonra Masonluğa girişi bilinçli bir tercih miydi,
yoksa bazı Hıristiyan din adamları ve Kilise tarafından, Masonluğun sırlarını
öğrenmek ve daha sonra da onları ifşa etmek için, kullanılmış mıydı?
4- Mason olduktan sonra neden kısa sürede teşkilattan ayrılmış ve
tekrar Kilise’ye dönmüştü?
5- Yoksa Jogand, Kilise ile Masonluk arasındaki bu gidiş-gelişlerinde
Kilise’yi kullanıp bu yoldan para kazanmayı ve geçimini sürdürmeyi
mi planlamıştı?
6- Jogand, ihtida öncesi yıllarında neden genellikle “Leo Taxil” müstear
ismi altında yazılarını yazmış ve gerçek ismini niçin gizlemişti?
İtiraf etmek gerekir ki, bu sorulara tek ve net bir cevap vermek pek
de kolay görünmüyor. Ancak, konunun tarihi seyri ve Jogand’ın yazmış
229 Bkz. Hartland, “Satanism”, ERE, XI, 204.
101 102
olduğu eserler ve yapmış olduğu ilginç “açıklamalar”, onun aslında istismarcı
birisi olduğu; Hristiyanlığı ve Masonluğu istismar ettiği, Kilise’nin
de zaman zaman onu istismar ettiği intibaını vermektedir. Çünkü,
öyle anlaşılıyor ki Jogand, o dönemde Kilise’nin Masonluğa karşı olan
tutumunu çok iyi kavramış ve bunu iyi kullanarak kendisine bu yolla çıkar
sağlamıştı. Yani onun amacı çıkar sağlamaktı. Peki Kilise’nin amacı
neydi? Muhtemelen Kilise’nin amacı da; Jogand gibileri kullanarak,
hem Masonlar’ın gizli hallerini araştırmak hem de bunları açıklatmak suretiyle
Masonları ve dolayısıyle Masonluğu dindar halk nazarında kötülemek
ve Masonluğa girmelerini önlemekti.
Şüphesiz konu ile ilgili kaynaklardan öğrendiğimiz kadarıyla 230 Hıristiyanlık’la
Masonluk arasındaki ilişki Jogand’ın Hıristiyanlık’la Masonluk
arasındaki gidiş-gelişlerinden ibaret de değildir. Özellikle bu konunun
anlaşılması ve aydınlatılmasında eserine sık sık başvurduğumuz
ve amaçlarından birinin de “Masonluğun Hıristiyanlık’la bağdaşıp bağdaşmadığını
açıklamaya çalışmak” olduğunu söyleyen Stephen
Knight, 231 söz konusu eserinde, Masonluğun kuruluş safhası hakkında
bilgi verirken şöyle demiştir:
“Eldeki sınırlı ve yetersiz belgelere rağmen, Masonluğun kuruluş
safhası yine de olağanüstü bir hâdisedir. Bu, aslında birkaç inşaat işçisinden
kurulu Katolik işçi loncalarının üretimle ilgisi olmayan, nisbeten
soylu meslek sahipleri ve aristokratlar tarafından nasıl elde edildiğinin,
komünist dünyanın dışında milyonlarca taraftarlarıyla, dal budak salmış
Biraderlik Cemiyetleri hâlinde nasıl Hıristiyanlık dışı gizli bir teşkilata
dönüştüğünün hikayesidir...” 232 . Ancak, ifade etmek gerekir ki, ortaçağlardaki
Hıristiyan Duvarcı Loncaları’nın yarı dinî yarı dünyevî bir orga-
230 Bkz. Hinnells, DR, 127-128; Knihgt, age, s. 208-241.
231 Bkz. Knight, age, s. 208.
232 Knight, age, s. 22.