Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

Hiram Efsanesi, çeşitli derecelerin ünvanlarını ve çalışma tarzını da
geniş şekilde tesir altına almıştır. Masonik çalışmalar Hiram Efsanesi’ne
uygun sözlerle açılıp kapanır. Masonik derecelerdeki terfiler dahi, Efsane’nin
bir manada canlandırılışıdır. Mesela, 2. dereceden 3. dereceye terfi
sırasında, Hiram’ın öldürülüşü ve cesedinin bulunuşu temsil edilir. 3.
dereceden 4. dereceye geçiş ve 9. dereceye terfi sırasında yine Hiram’ın
katlinin ve Abiram’ın Joapert tarafından öldürülüşünün mizanseni yapılır
ve bundan bazı felsefi sonuçlar çıkarılmak istenir... 219 .
Bu Efsane’nin bütün teferruatıyla anlatıldığı eserde; Masonlar’ın kendi
tarihlerinin bu noktadan başladığını ileri sürmekten zevk aldıkları, bunun
onlara, mensup oldukları cemiyetin ayrı bir dine benzeyen havasını
teyit etmesi bakımından gizli bir gurur verdiğini; aynı zamanda mesleklerinin
eskiliğini ispat etmiş olduklarını zannettirmekte olduğu ifade
edilmiştir. Ayrıca, bu iddiaların kaydı ihtiyatla karşılanması gerektiği, Efsane’de
iddia edilen durumlarla bugünkü Masonluğun en ufak bir ilgisinin
bile kalmadığı da vurgulanmıştır. 220 Her ne kadar Efsane de olsa, Masonluk
hakkındaki bu ayrıntıyı verdikten sonra, Masonluk’la Satanizm
arasındaki ilişkiyi ele almak uygun olacaktır.
Yukarıda da ifade edildiği gibi, bizi böyle bir ilşikiyi araştırmaya
sevkeden en önemli sebep, aslen Hıristiyan olan ve bir cizvit kolejinde
eğitim görmüş bulunan Gabriel Jogand’ın Satanistler’le ilgili çeşitli
açıklamalar yaptıktan sonra Mason oluşudur. 221 Üstelik Masonluk’la Satanizm
arasındaki ilişkiyi gösteren husus sadece Jogand örneğinden ibaret
de değildir. Çünkü hatırlanacağı gibi, Satanizm’in tarihçesi verilirken
Paladistler-Templier Şövalyeleri ve Satanistler arasındaki ilişkiden söz
edilmiş ve Masonluğun da, Templier Şövalyeleri’nin en mütekamil şekli
olduğunun belirtildiği 222 kaydedilmişti. Bunların ortak noktalarından
219 Bkz. Gün-Çeliker, age, s. 11-15.
220 Bkz. Gün-Çeliker, age, s. 11.
221 Bkz. Hartland, “Satanism”, ERE, XI, 204.
222 Zorlu, age, s. 99.
97 98
birisi de, bu grupların hepsinin de aynı zamanda Şeytan’a tapınmakla
suçlanmış olmalarıydı.
Yine, Masonluk hakkında iddialı ve seviyeli bir araştırma yapmış bulunan
Stephen Knight, konu ile ilgili kitabında, “Maskeli Şeytan mı?”
başlığı altında bu konuyu ele almakta ve giriş parağrafında şunları söylemektedir:
“250 yıldan daha uzun bir süredir, Masonluğun karşısında
olanlar, onların yaptığı ibadetleri Şeytan’a tapınma şeklinde değerlendiriyorlar.
Amaçlarımdan biri, bu ithamların doğru olup olmadığını bulmaktı...”
223 . Ayrıca Knight, eserinin bir yerinde “JAH-BUL-ON” kavramından
hareketle, Masonluk’la Satanizm arasındaki ilişkiye bir anlamda
kavramsal olarak şöyle dikkat çekmektedir: “...Yükselme töreninde, Kainatın
Ulu Mimarı’nın adı ‘Jah-Bul-On’ olarak verilir...Jah-Yehova, İbraniler’in
tanrısı; Bul-Baal, eski Samiler’in doğurganlık tanrısı olup erotik
sihir törenleri ile ilgilidir; On-Osiris, eski Mısırlılar’ın yer altı tanrısı”. 16.
yy. demonologlarından John Weir de, Baal’ın Şeytan olduğunu; kötülüğü
temsil eden bu nesnenin örümcek şeklinde olup biri insan, biri kurbağa,
biri de kedi kafası olan üç tane kafası bulunduğunu söylemiştir. 224
Ancak, hemen belirtmek gerekir ki, geçmişte Masonlar’ın Şeytan’a
tapınmakla suçlanmış bulunmaları veya bir grup Mason’un aynı zamanda
Şeytan’a da tapınmış olması, günümüz Masonları’nın da Şeytan’a tapıyor
oldukları anlamına gelmez. Diğer taraftan, geçmişte yapılmış olan
bu iddia ve suçlamalar tamamen Masonlar’ı kötülemek ve onları yıpratmak
amacına yönelik de olabilir. Çünkü 18. yy’da Masonluk, Avrupa ve
Kuzey Amerika’da geniş çapta yayılmış ve o zamandan beri çeşitli gruplara
ayrılmıştı. Mesela Masonluk, Avrupa’da radikalleri ve deistleri cezbetmiş
ve hem komünist partiler hem de Roma Katolikliği tarafından ge-
223 Knight, Biraderlik: Masonların Gizli Dünyası (terc. Kemal Çiftçi), İstanbul, 1990, s. 208.
224 Knight, age, s. 213.