Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

İşte bu ve benzeri düşüncelerden dolayı, büyü uygulaması büyücülük
(witchcraft) mesleğini ortaya çıkarmıştır. Böylece büyücülüğün din
karşısındaki statüsüne, belirli bir zaman ve yerin hâkim dinî akidesi tarafından
karar verilmiştir. Daha aşağı derecedeki rûhi güçleri gerçek veya
potansiyel olarak kötü kabul eden herhangi bir dinî gelenek, aynı zamanda
onlarla herhangi bir şekilde ilişki kurmayı da kötü görmüştür.
Büyücülüğün, özellikle doğru akidenin güçlü olduğu dönemlerde, bir
“şeytan-ibadeti” olarak tekrar tekrar tanımlanması buradan gelmektedir.
Satanizm’le Büyücülük arasındaki ilişki de işte bu noktada kendini göstermektedir.
Gerçekte, kötü olarak bilinen bir güce bile bile ibadet etmek
demek olan Satanizm, din tarihinde ayrı ve başlı başına bir fenomendir.
Ancak, belirtmek gerekir ki, büyünün veya büyücülüğün her çeşidini
Satanizm’le irtibatlandırmak doğru değildir. Çünkü Şeytan’a tapınma
ile irtibatlandırılan büyü, “kara büyü (black magic)” adı verilen ve
kötü maksatlarla yapılan büyüdür. 210
D- Roma Katolik Kilisesi İle Satanizm Arasındaki İlişki
Şüphesiz herhangi bir din veya dinî kurumla, daima dinlerin karşısında
ve en uç noktada yer alan Şeytan veya Şeytan’a tapınma (Satanizm)
arasında ilişki kurmaya çalışmak veya ilişki olup olmadığını araştırmak,
ilk bakışta insana biraz garip gelebilir. Ancak, böyle bir başlık
altında bu ilişkiyi araştırmak, konunun kendi akışı içerisinde ortaya çıkmış
bir durumdur. Çünkü Şeytan’a tapınmanın, Katolik Hıristiyanlığı’na
karşı, değişik zamanlarda aşırı isyankarlar ve müfrit gruplar tarafından
gerçekleştirilmiş olduğu söylenmiştir. 211 Diğer bir ifadeyle Satanizm’in,
her ne kadar tarihi olarak geçmişte nadiren vuku bulmuş olduğu söylenmiş
olsa da, aslında Hıristiyanlığa karşı bir reaksiyon olarak ortaya çıktığı
da bir gerçektir. 212
210 Sharpe, age, s. 78-79; Brandon, DCR, 649-651.
211 Pike, ERR, 339.
212 Hinnells, DR, 286. 213 Pike, ERR, 339.
91 92
Bu ilişkinin en açık delillerinden birisi de, Satanistler’in, Katolik Kilisesi’nde
düzenlenen Ekmek-Şarap Âyini’ni inkarcı bir tutum içerisinde,
hafife alarak, alaycı bir tavırla ve beceriksizce taklit etmiş olmalarıdır.
Satanistler’in bu âyinine, kutsal ekmeği de içine alan Black Mass
(Şeytan’a tapınma âyini) adı verilmektedir. Fakat bu âyinde -Hıristiyanlık’ta
uygun bir şekilde takdis edilmiş- kutsal ekmek bulundurulması,
kutsal ekmeği hafife alma amacı taşımaktadır. 213 Yine bu âyinde, Hıristiyanlığa
ait dinî unsurlardan; takdis edilmiş ekmeği (Eucharist) istihzalı
ve inkarcı bir tutum içerisinde bulundurmayı sembolize eden siyah
mumlar ve ters çevrilmiş İsa’lı haç vb. de göze çarpmaktadır.
Ayrıca bu ilişkinin en çarpıcı örneklerinden bir diğeri de, J. K. Huysmans’ın
“La-Bas” isimli romanının önemli şahsiyetlerinden biri olan, dininden
dönmüş bir papazdır. Yukarıda da belirtildiği gibi bu şahıs, Hıristiyalık’tan
ayrıldıktan sonra Satanistler’in lideri gibi hareket etmiş ve
Roma Katolik Âyini’nin edebe aykırı, yakışıksız ve iğrenç taklidi olan
Black Mass’ı icra etmiştir. Belki de ortaçağlardan beri inkarcıların ve büyücülerin
icra etmekle suçlandığı Black Mass’ın aynı zamanda Satanistler
tarafından da yerine getirilmiş olmasında bu papazın etkisi olmuş olabilir.
Böyle bir ilişki Satanistler’in Black Mass’ı tatbik etmelerinin nereden
icab ettiğini de kısmen açıklayacaktır.
Roma Katolik Kilisesi ile Satanistler arasındaki ilişkiyi gösteren
benzer bir örnek de, Marsilya’lı Gabriel Jogand’dır. Hatırlanacağı gibi
Jogand, önceleri bir cizvit kolejinde eğitim görmüş ve daha sonra tarikatten
ilişkisini keserek bir Bohem hayatı sürdürmeye başlamıştı. Bununla
da kalmayıp Roma Katolik Kilisesi’ne ve onunla ilişkili her şeye
ve herkese saldırmaya başlamıştı. Hatta dine karşı saldırıları ve şahıslar
hakkındaki onur kırıcı yazıları yüzünden, zaman zaman Fransız Mahkemeleri
tarafından çeşitli cezalara dahi çarptırılmıştı. Fakat konumuz açı-