Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

ortaya koyma amacıyla yapılan bu işkence usulü; çocuklara anne babalarını
ihbar etme, savunma avukatlarına müvekkillerine ihanet etme vs.
cesareti verdi. Kilise mahkemeleri tarafından mahkum edilen büyücüler,
diri diri yakılmak üzere dünyevi güçlere (sivil otoriteye) teslim edildiler.
Bu yolla ne kadar insanın öldürüldüğü kesin olarak bilinmemekle beraber,
Bamberg Piskoposu’nun tek başına 600 büyücüyü yakmış olduğunun
iddia edilmiş olması 205 bu konuda bir fikir veriyor gibi görünmektedir.
Büyü’ye inanç, Avrupa’da, eğitimli sınıflar arasında zaman içinde
azalmıştır. Ancak günümüzde küçük grupların bazan Büyü’yü tatbik ettikleri
iddia edilmektedir. Özellikle “ak büyüler”in iyilik düşüncesiyle
veya özel seremonilerde iyi niyet gösterisiyle icra edildiği belirtilmektedir.
Fakat bunların ortaçağ büyü inancıyla hiçbir ilişkileri yoktur. Çünkü
ortaçağ büyü inancı, Black Mass veya Şeytan’a tapınma kültleriyle
iyinin zıddını yapan kötü kimselerin düşüncelerine dayandırılmıştır. Fakat
bunların yapıldığına dair özel delilin bulunamadığı; çünkü konu ile
ilgili kayıtların tamamen büyücülere kendi kuruntularını isnad eden ön
yargılı Engizisyoncular’dan geldiği söylenmiştir. Hatta özgürce verilen
veya işkence ile alınan itirafların, aslında Engizisyoncular tarafından yazılmış
olduğu da ifade edilmiştir. 206
Öyle anlaşılıyor ki ortaçağlarda bazı sapık düşünceli veya Kilise karşıtı
kimseler ya da şu veya bu sebepten dolayı cezalandırılmak istenenler;
genellikle büyücülükle, Şeytan’a tapınmakla veya dinsizlikle vs.
suçlanarak Engizisyon Mahkemeleri’nde yargılanmış ve diri diri yakılmak
suretiyle işkenceyle öldürülmüşlerdir. Aslında konumuz doğrudan
büyücülük olmamasına rağmen, büyü ve büyücülük hakkında biraz fazla
bilgi verişimizin sebebi, büyücülükle Satanizm arasındaki ilişkiyi daha
anlaşılır bir şekilde ortaya koymaktır. Burada belki; büyücüler niçin
205 Brandon, DCR, 650.
206 Brandon, DCR, 651.
89 90
Şeytan’a veya şeytanî güçlere tapınmışlardır? gibi bir soru akla gelebilir.
Kaynaklardan edindiğimiz bilgiler ışığında bu soruyu şöyle cevaplandırmak
mümkün olur gibi görünmektedir: İfade edildiğine göre pek
çok büyü uygulaması Şeytan’a tapınma ile irtibatlandırılmıştır. Böyle bir
uygulamadaki hâkim düşünce ise; belirli bir grup tarafından anlaşılabilen
ezoterik (gizli, gizemli) bilgi yoluyla şeytanların ikna edilebileceği
ya da büyücünün emirlerini yerine getirmeye mecbur bırakılacağı şeklindedir.
207 Aslında burada yapılmak istenen, büyü vasıtasıyla Şeytan’la
veya şeytanî güçlerle temas kurarak, bir nevi onların gücünden yararlanmak
veya onları kendi emelleri doğrultusunda kullanmaktır. Çünkü büyünün;
“ tabiatüstü güçleri kotrol altında tutma veya yönlendirme yoluyla
olayların rotasını istenilen yönde değiştirme amacıyla yapılan bir
şahıs veya grup teşebbüsü” şeklinde de tanımlanabileceği belirtilmiştir.
208
Bir Katolik Ansiklopedisi’nde de,Satanizm’le büyü arasındaki ilişki,
bir yakın akrabalık ilişkisi çerçecesinde değerlendirilmiş ve şu açıklama
yapılmıştır:
“Satanizm büyünün (magic) yakın akrabasıdır. Aynı şekilde büyücülük
de, ‘din’ olarak Satanizm’in akrabası olmaktadır. Burada gizli olana
(mystery) temas etme, görünmeyen dünya ile ilişkiye girme duygusu
söz konusudur. Bu ise, dinî duygunun eski (arkaik) formlarından biridir;
fakat esas itibariyle korku ona egemen olmuştur.
Büyücünün bizzat kendisi, Lusifer gibi Tanrı ile özdeşleşme konusunda
belirli bir arzu duymaktan uzak değildir. Büyücü bunu gerçekleştirmek
için karşı Tanrı (anti-Dieu) durumundaki Şeytan’a sıkça çağrıda
bulunur. Bunu da, Karanlıklar Meleği gibi, Tanrı’nın gücüyle yarışmak
için yapar”. 209
207 Brandon, DCR, 418.
208 Sharpe, Eric J., 50 Key Words: Comparative Religion, Great Britain, 1971, s. 35.
209 J. Vernette, “Satanisme”, CHAD, XIII, 846.