Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

kü Masonluk’ta en çok kullanılan ünvanlardan birisi de “Üstad” veya
“Büyük Üstad”dır. Yine Masonlar’a isnad edilenler arasında “kafatası”
veya “kuru kafa” gibi semboller vardır. Öte yandan, yukarıda adı geçen
put (Baphomet) ve Molay’ın kafatasının, ABD’nin Charleston kentinde,
Masonlun bir önceki safhası olduğu söylenen bir topluluğun kutsal objeleri
haline geldiği iddia edilmişti. Aynı zamanda, bu topluluğa yapılan
suçlamalar arasında; bu inanca kendini adamış kimselere Şeytan’ın şahıs
şeklindeki suretinin gösterilmesi ve bu kimselerin, Şeytan’a organizeli
ve düzensiz ibadetleri de vardı.
Bu suçlamalardan bir kısmı, 1307 yılında Templier Şövalyeleri’ne isnad
edilenler arasında da yer alıyordu. 197 Ayrıca bir başka benzerlik de,
bazı Mason gruplarının, bu Şövalyeler’i kendi ataları olarak kabul etmiş
bulunmalarıdır. Böyle bir benzerlik ve ilişkinin kurulmasına sebep olarak
da; bu Şövalyeler’in inanç ve uygulamalarını saran gizem ve onların
dikkat çeken dolambaçlı kiliseleri gösterilmektedir. 198 Hepsinden
önemlisi de, Ilgaz Zorlu gibi bazı günümüz araştırmacılarının da, Masonluğun,
Templier Şövalyeleri’nin en gelişmiş uzantısı olduğunu ifade
etmiş olması, 199 bu ilişkiyi teyid eder mahiyettedir. Yine “Masonluk ve
Masonlar” adlı bir kitapta, “Haçlı Seferleri ve Doğu Tefekkürünün Batıya
Tesiri” başlığı altında şu bilgiler verilmiştir:
“Ortaçağda, Masonluğun dışında, fakat sonra ona yardımcı olacak ve
geliştirecek bir takım gizli cemiyetlerin kurulmasında Haçlı Seferleri’nin
büyük rolü olmuştur. Haçlı Seferleri, Doğu düşünce sisteminin ve
dinî görüşlerinin Batı’ya geçmesine büyük ölçüde yardım etmiştir. Haçlılar,
gittikleri Kudüs’te de, diğer dinlerin tesirinden kurtulmak ve korunmak
için çeşitli teşekküller ve gizli cemiyetler kurmuşlardır. Bir takım
gizli işaretler, remizler ve kendilerini tanıtmak için semboller koy-
197 Bkz. Hartland, “Satanism”, ERE, XI, 204.
198 Bkz. Hinnells, DR, 183-184.
199 Zorlu, age, s. 99.
85 86
muşlardır. Sen Baptist Şövalyeleri, Sen Jan Locaları, Evanjelist teşekkülleri
hep Kudüs’te bu maksatlarla kurulup daha sonra Avrupa’ya geçen
ve yayılan gizli cemiyetlerdir. Halbuki o sıralarda Avrupa’da da buna
benzer pek çok gizli cemiyet vardı. Kilise’nin baskısı, Krallar’ın çok
merkeziyetçi ve despot idaresi, derebeyliğin verdiği siyasi ve iktisadi
keşmekeş her yerde gizli teşekküllerin doğmasına yol açmıştı. Bunlardan
da en nüfuzluları askerî-dinî bir teşekkül olan Templier Şövalyeleri
denilen tarikattı. Bunun kökleri 1118 tarihine kadar uzanıyordu. Ayrıca
Rose Croix cemiyeti, İlumine, Ördre Tetonik gibi tarikatlar da vardı.
Kudüs’ten gelenler de bunlara katılınca Avrupa, gizli cemiyetlerle, fikirde
ve siyasi yaşayışta hürriyet isteyen teşekküllerin kaynaştığı bir yer
haline geldi. Bunların içinde en avantajlı durumda olanlar Masonlar’dı.
Çünkü hem Krallık ve Kilise tarafından korunuyorlar, hem de siyasi bir
güç olarak görünmedikleri ve şimdilik böyle bir niyet taşımadıkları için
göze batmıyorlardı. Fakat diğerleri öyle değildi. Onlara karşı, dinî bakımdan
Kilise, siyasî ve askerî hâkimiyet noktayı nazarından da Krallıklar
cephe almışlardı. Kilise-Monarşi ikilisi bunlara karşı mücadeleye
geçti. Templier’in son üstadı Jak dö Molay, 1314 yılında Fransa Kralı
Güzel Filip tarafından idam edildi. Bunu diğer tedhiş ve baskılar takip
etti. Selameti, cemiyeti dağıtmakta bulan Şövalyeler kapağı Mason localarına
attılar. Hem kendilerini emniyete almış, hem de faaliyetlerine
daha sağlam bir teşekkülde devam etmek fırsatı bulmuş oluyorlardı. Bu
katliamlar yıllarca devam edecek ve hepsi de gizliliği baş vasıf kabul
eden bu cemiyet mensupları eski Mason localarının da çehresini değiştirecektir”.
200 Templier Şövalyeleri ile Masonluk arasındaki ilişkiyi çok
net bir şekilde ortaya koyan bu bilgilerden sonra, Satanizm’le Büyü ve
Büyücülük arasındaki ilişkiye geçmek mümkün olacaktır.
200 Gün, İzzet Nuri-Çeliker, Yalçın, Masonluk ve Masonlar, İstanbul, 1978, s. 17-18.