Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

ve eğer gerekirse darağacında dahi ölmeye teşvik etmiş; bazan zafer için
bu bedel talep edilir, demiştir. Bu tür kuru laflar, fesatçılar tarafından, bu
“açıklamaları” kabul edenlerin inancını artırmak için tabii olarak yayınlanırdı.
Her şeye inanan saf halk arasında meydana getirilen bu heyecan,
1896’da Trente’de düzenlenecek olan Antimasonik Kongre’de özel ilgi
meydana getirdi. 16. yy’da büyük Konsil’in düzenlendiği 189 yer olan aynı
kasabada düzenlenecek bu Antimasonik Kongre’nin, Masonluğa ve
Protestanlığa son darbeyi vurması ümit edilmişti. Papa Leo XIII. tarafından
Masonluğa karşı başlatılmış olan bu kampanya, Leo Taxil ve müttefiklerinin
“açıklamalarıyla” daha da ilgi çekici hale gelmişti. Diğer taraftan,
bu “açıklamalar”a dair şüpheler çeşitli bölgelerde açıklanmış ve
böylece gizli bir şüphecilik cereyanı başlamıştı. Leo Taxil bu durumu
kendine has cesaret ve küstahlığıyla karşılamıştı. Sonunda Trente’ye gitti.
Kongre üyeleriyle buluştu ve orada ateşli ve uzun bir konuşma yaptı.
Diana Vaughan’ın varlığına, tarihine ve ihtidasına dair bir bilgi vermesi
hususundaki taleplere cevap olarak o, Vaughan’ın varlığını ciddi olarak
teyid etti. Ayrıca, Vaughan’ı kendi gözleriyle gördüğünü, fakat onun,
her saat Masonlar’ın hançerleri ile öldürülmekle tehdit edilmiş olduğundan,
gizlendiği yerden çıkmaya cesaret edemediğini açıkladı. Ancak güvenilir
bir komisyona delillerini verebileceğini belirtti. Sonuç, Taxil adına
tam bir başarı idi. Şüpheciler suskundu. Taxil âdeta zafer kazanmıştı.
O ânın kahramanı olan Taxil, hararetli ve uzun süre devam eden alkışlarla
mükafatlandırılmış ve piskoposlar sarayına davet edilmişti. Orada o,
79 80
Piskopos190 tarafından kabul edilmiş ve en seçkin kilise temsilcileri ve
çeşitli Roma Katolik devletlerinden soylular arasına katılmıştı.
Fakat sahtekarlığın artık sonu yaklaşıyordu. Eylül sonunda Taxil
Kongre’de zafer kazanmıştı. Bunun üzerinden ancak iki haftalık bir süre
geçmişti ki Bataille (Hacks) maskeyi kaldırdı. O, Roma Katolik dinine
karşı bütün hürmetsizliğini açıklayarak, “Kölnische Volkszeitung” adlı
gazeteye yazdı ve biraz sonra, 2 Ekim’de, Paris’teki Univers’e, “Le Diable
au xix Siecle (Ondokuzuncu Yüzyılda Şeytan)” ve Diana Vaughan’ın
Marchen (aslı esası olmayan masallar) ve tam bir dolandırma olduğunu
açıkladı. Taxil, birkaç ay boyunca bu işi pişkinliğe vurdu. Sonunda
o, 19 Nisan 1897’de, Paris, Boulevard St. Germain’de, Coğrafyacılar
Topluluğu salonlarında bir miting düzenleyeceğini ilan etti. Güya
bu mitingde Diana Vaughan kendisini halka gösterecekti. Ancak Taxil,
mitingde kürsüye tek başına çıktı. Kalabalık bir topluluğa, Paladizm ve
Diana Vaughan’ın onun kendi uydurmaları ve yıllarca devam eden yayınlarında
oldukça abartılı bir şekilde ortaya atılmış olan açıklamaların büyük
bir sahtekarlık veya Taxil’in kendi düzmecesi (euphemism), bir mistifikasyon
(bir şeyi esrarlı gibi gösterme) olduğunu itiraf etti Taxil, “ben
bazı şeyleri esrarlı gibi göstermeyi daima sevdim” diye bir açıklamada
bulundu ve yüzsüz bir şekilde Katolik basına ve kendisine, hepsinin en
güzeli ve kariyerini taçlandıracak ve tamamlayacak olan mistifikasyonu
organize etmede yapmış oldukları fevkalade yardımdan dolayı piskoposlara
teşekkürlerini bildirmeye gitti.
Taxil tarafından aldatılmış bulunan kurbanlarının şiddetli öfkesi sınırsız,
fakat güçsüzdü. İlk önce onlar Taxil’in itirafına inanacak gibi oldular;
Diana Vaughan’ın varlığına dair inançlarından da tamamen vazgeçemediler.
Fakat Taxil’in önceki ve sonraki “açıklamalarını” birbirinden
ayrı tuttular; “en azından öncekilerin temelini teşkil eden önemli gerçekler
olmalı” diye düşündüler. Şüphesiz bir kısmı, öteden beri hakikatten
189 Trente Konsili veya Konsilleri; 1545-1563 yılları arasında Katolik Kilisesi tarafından Trente’te
tertip edilmiştir. 19. Ökümenik konsil olarak kabul edilen bu konsilde görüşülen temel
konular; gittikçe yayılan protestanlık akımı karşısında öngörülen karşı reform düşünceleriyle
çeşitli konulardaki kilise disiplin kurallarının belirlenmesi ve teyidini ihtiva ediyordu. 1537’de
Papa III. Paul tarafından çağrılan bu konsil, ancak 1545’te toplanabilmişti. Geniş bilgi için
bkz. Aydın, Mehmet, Hıristiyan Genel Konsilleri ve II. Vatikan Konsili, Konya, 1991, s. 47-
50; Gündüz, age, s. 372. 190 Piskopos (Bishop), Kilise’de üst düzey görevliye verilen isimdir. Bkz. Gündüz, age, s. 308.