Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

Jogand, ihtidasından hemen sonra, “Révélations Complétes sur la
Franc-Maçonnerie (Fran-Masonluk Üzerine Tamamlanmış Açıklamalar,
Paris, 1886)” başlıklı dört bölümlük bir eserin neşrine başladı. 1886’dan
1897’ye kadar, onun ve beraber çalıştığı kimselerin kaleminden bir kitap
ve peşpeşe dergiler yayınlandı. Bu kitap ve dergilerden her biri, öncekilerden
daha korkunç “açıklamalar” ihtiva ediyordu. Bu eserler kilise
yetkilileri ve dinî basın tarafından geniş çapta reklamı yapılarak dağıtıldı
ve Fransa, Almanya ve İtalya’da dindar halk tarafından yoğun bir ilgiyle
satın alındı.
Jogand, ihtida öncesi yıllarında müstear isim olarak Leo Taxil’i benimsemiş
ve bu imza altında yazılarını yazmaya devam etmişti. 180 Onun
pek çok yardımcısı ve kiliseye ve kilise örgütüne ait destekçisi vardı. Kilise
mensupları arasında önde gelenler Grenoble Piskoposu Fava ve Mauritius
Adası’nın başkenti olan Port Louis Başpiskoposu Meurin idi.
Bunlar Masonluk karşıtı yazılarıyla tanınmışlardı. Meurin, 1892’de, “La
Franc-Maçonnerie, Synagogue de Satan (Fran-Masonluk, Şeytanın Sinagogu)”
başlıklı bir kitap yayınladı. Bu kitapta Meurin, Paladizm’i Yahudi
Kabbala’sı 181 ile irtibatlandırdı ve sayıların mistik değerini düşmanın
şeytani amaçlarına delil olacak şekilde ele aldı, yorumladı.
Diğer bir yardımcı veya daha doğrusu müttefik, aslen bir Alman olan
C. Hacks idi. Hacks da, Bataille müstear ismi altında yazdı. 182 Bir diğeri
ise, Domeniko Margiotta idi. Margiotta, 1858’de İtalya’da, Palmi’de
doğduğunu ve teşkilatta çok yüksek derecede bir Mason olduğunu iddia
etti. Kendi ifadelerine göre o, “ihtida etmişti” ve daha önce bulunduğu
180 Jogand, Leo Taxil müstear ismi altında, 1885-1897 yılları arasında, Amerika ve Avrupa’daki
Masonlar’ın Satanistik uygulamalar olarak görülen tatbikatlarını anlatan bir çok kitap yayınlamıştır.
Bkz. Pike, ERR, 339.
181 Kabbala; Yahudi mistisizminin en önemli eseridir. En büyük kısmı 13. asırda İspanya ve Almanya’da
derlenmiştir. Özellikle Zohar (Parlama) adlı kısmının, Tevrat’ın bir şerhi olduğu iddia
edilmekle beraber, çok yönlü bir eserdir. Bkz. Schimmel, age, s. 210.
182 Hartland, “Satanizm”, ERE, XI, 204.
73 74
derecenin de sağladığı bilgilerle; Masonluğa ait uygulama ve inançlarla
ilgili çok önemli açıklamalar yapmayı başarabilmişti. Margiotta’nın başlıca
eseri 1894’te Paris’te basılmıştı. Eser, Adriano Lemmi hakkında yazılmıştı.
Hatırlanacağı gibi Lemmi, ABD’deki Charleston’da bulunan ve
Masonluğun bir önceki şekli olduğu söylenen bir topluluğun reisi olan
Albert Pike’ın halefi idi. Ancak, topluluğun merkezini Charleston’dan
Roma’ya taşımıştı.
Margiotta bu eserde, Adriano’nun, tüm dünya Masonları’nın en büyük
reisi olacağını iddia etmişti. Hatta Margiotta’dan daha önce, yine bir
başka Alman, aslen Berlin’den olup daha sonra Paris’e yerleşen Paul
Rosen, “L’Ennemie Sociale (Toplumsal Düşman, Brussels, 1890)” başlığı
altında, Masonlar’ı hedef alan Fransızca bir kitap yayınlamıştı. Fakat,
Paul Rosen’e kendinden öncekiler tarafından sağlanan yardım kıymetli
olmakla birlikte (ki bu yardımı yapanların ismi yukarıda tam olarak verilmemiştir),
Leo Taxil, Rosen’in eserine hiçbir şekilde dayanmamıştır.
Maharet, cesaret ve alaycılığında kabiliyetli biri olan Taxil, yazar olarak
bilindiği bu isim altında yazılarını hızla ve pervasızca yazmaya devam
etti. Aynı isim altında yazmaktan usandığında veya yeni bir sansasyon
meydana getirmek istediğinde, rahat bir şekilde başka isimler uyduruyordu.
Bu müstear isimler, maceraları bazan gizemli bir şekilde, bazan
da uzun uzadıya verilen gerçek şahısların gerçek isimleri olarak sunuldu.
Böyle birisi, Şili’de dört yıl boyunca göçmen olarak yerleşmiş olduğunu
iddia eden A. M. Ricoux idi. Bu isim altında Taxil, kadın Masonlar’ın da
bulunduğu şeklindeki kendi iddiasını savunmak üzere, yazı yazdı. Ricoux
müstear ismi altında Taxil, 1891’de Charleston’da basılmış olduğu
söylenen, en yüksek konsillere ve büyük localara yönelik bir gizli talimatlar
düsturu ele geçirdiğini söylemiştir. Bu gizli talimatlar düsturundan
hareketle o, Evrensel Masonluğun en yüksek idare merkezinin; Napoli,
Kalküta, Vaşington, ve Monte Video’daki ikinci derecedeki idare
merkezleri, Roma’daki Siyasi Faaliyet Reisliği, Charleston’daki Kutsal