Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

kitabı olan ve ilk defa 17. yy’da, belki de daha önce basılan “Grimoire
of Honorious”ta, büyü yoluyla şeytanları çağırmak amacıyla âyinler düzenleme
talimatları verilmiştir. Öte yandan, 17. yy’da Satanik faaliyetler,
papaz rütbesi ellerinden alınmış kimselerin veya ahlaksız papazların
nezaret ettiği, Şeytan’a tapınma âyininin (black mass) büyüsel/seksüel
merasimlerine düşkünlük gösteren Hıristiyanlar tarafından yönetilmiştir.
Bu tür âyinlerin en çirkini ve en çok konuşulanı, Louis XIV döneminde
Fransa’da meydana gelmiştir. Bu âyin, kralın metresi Madam de
Montespan tarafından yönetilmiş ve La Voisin adında bir okkültist 167 ve
Abbé Guiborg isimli, 67 yaşındaki ahlaksız bir papaz da âyine rehberlik
etmişlerdir.
Her nedense 18. yy’da Satanik faaliyetlerin varlığına dair güvenilir
hiçbir delile rastlanmamıştır. Bununla beraber, İngiltere’de, Sir Fancis
Dashwood (1708-1781) tarafından kurulmuş bir topluluk olan Hellfire
Kulüp, çoğunlukla Satanist olarak vasıflandırılmıştır. Fakat gerçekte bu
topluluk; bir kulüpten ziyade, içkiye, “râhibeler” adı verilen kadınlarla
seksüel ilişkilere ve edebe aykırı davranışlara düşkün gençler için düzenlenmiş
bir organizasyon idi. Hellfire Kulüp veya kendi isimlendirmelerine
göre “Medmenham Keşişleri”, 1750-1762 yılları arasında
Dashwood’un, aynı zamanda “Medmenham Manastırı” adı da verilen
evinde, yani Medmenham Manastırı’nda düzenli olarak biraraya gelmişlerdir.
Bu üyelerin, Şeytan’a tapınma âyinlerini icra ettikleri söylenmiştir.
Fakat onların yapmış olduğu bu faaliyetlerin gerçekten birer Satanik
faaliyet olup olmadığı konusu pek de aydınlığa kavuşturulamamıştır. O
dönemde benzer gruplar olarak “cadaloz kadın çocukları”ndan ve “mavi
spor ceketliler”den söz edilmiştir.
Ondokuzuncu asırda Satanik grupların ve Satanik faaliyetlerin yeni-
167 Tabiatta bir takım gizli güçlerin varlığına inanan ve onları etki altına almaya çalışan veya etki
altına alma yollarını araştıran kimse demektir.
67 68
den canlandırıldığı göze çarpmaktadır. İşte bu dönemin en meşhur Satanist’i
olarak, Fransa’lı Abbé Boullan’dan bahsedilmektedir. Boullan,
“Karmel Kilisesi”nin bir dalının başı olmuş ve söylendiğine göre kara
büyü 168 ve çocuk kurbanını tatbik etmiştir. Karmel Kilisesi, Tillysur-Seulles’teki
bir karton kutu fabrikasının ustabaşı olan, Eugene Vintras tarafından
oluşturulmuştur. Vintras, 1839’da büyük melek Mikail’den; 169
bu büyük meleğin, Rûhu’l-Kuds’ün, 170 Hz. Yusuf’un ve Bâkire Meryem’in
vizyonlarının sonucu olan bir mektup aldığını söylemiştir. Ayrıca
kendisine, İlyas Peygamber’in bedenine girmiş olduğu (enkarnasyon
inancı!) ve onun yeni bir dinî teşkilat kuracağı ve Rûhu’l-Kuds’ün asrının
gelişini ilan edeceği haberi verilmiştir. Yine ona, Fransa’nın gerçek
kralının, Charles Naundorf adında birisi olduğu bildirilmiştir.
Vintras, bu haberleri duyurmak ve -papazlar da dahil- etrafında kendisini
takip edecek bir grup oluşturmak üzere kırsal kesime gitmiştir.
Bir taraftan da, Evharistiya’da kan damlaları ile doldurulan boş kadeh
kuruntularını da ihtiva eden âyinleri kutlamaya devam edildiği belirtilmiştir.
Nitekim 1848’de Karmel Kilisesi, bilinen bir hareket olarak, Papa
tarafından kınanmıştır. 1851’de ise Vintras, daha önceki bir taraftarı
tarafından, Şeytan’a tapınma âyinlerini çıplak olarak idare etmekle, ho-
168 Cin ve şeytanlar aracılığıyla yapılan büyü demektir.
169 Mikail (Michael); Kur’ân’da Cebrail ile birlikte adı geçen bir melek’tir (bkz. Bakara, 2/98).
Dört büyük melekten birisi olduğuna inanılmaktadır. Eski Ahid’e göre ise Mikail, seçilmiş
halk olan İsrailoğullarının yardımcısı olan melektir (bkz. Daniel, 10/13 vd.). Hıristiyanlık’ta
Mikail’in, düşmanlarına karşı Hıristiyanlar’ın yardımcısı ve Şeytan’a karşı onların koruyucusu
olduğu düşünülür. 29 Eylül’de kutlanan Michaelmas Günü, onun adına düzenlenen bir bayram
günüdür. Bkz. Gündüz, age, s. 262.
170 Kur’ân’da Cebrail (a.s) için kullanılan bir isim olarak geçmektedir (bkz. Bakara, 2/87, 253;
Mâide, 5/110; Nahl, 16/102). Hıristiyanlık’ta ise; Baba, Oğul ve Kutsal Ruh şeklinde, teslis
inancının üçüncü unsuru olarak geçer. Ancak, Kur’ân’da geçen Ruhu’l-Kuds ile teslisin üçüncü
unsuru olan Kutsal Ruh, birbirinden farklı telakki edilmektedir. Hıristiyanlık’taki bu Kutsal
Ruh anlayışının, Matta, 28/19’da: “ İmdi, siz gidip bütün milletleri şakirt edin, onları Baba ve
Oğul ve Ruhu’l-Kuds ismiyle vaftiz eyleyin” şeklinde geçen ifadeye dayandırıldığı belirtilmektedir.
Bkz. Gündüz, age, s. 367.