Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

çok etkiledi ve kurtulmayı başardım. Aslında tüm arkadaşlar Satanist
yaşamdan kurtulmak istiyor, ancak bir vesile olması lazım.
– Metadinist olarak neler yapıyorsunuz?
– Bizim grup genelde Satanizmi bilen veya kısmen yaşayan pişman
olmuş insanlardan oluşuyor. Biraz da milliyetçilik var. Biz normal bir
arkadaş grubu şeklinde bazen üç-beş kişi bir araya gelip konuşuyoruz,
tartışıyoruz. Biz fikir olarak Satanizme karşıyız. Bizim düştüğümüz hatalara
genç arkadaşların düşmesini istemiyoruz. Bu, toplumun bunalıma
sürüklendiğinin göstergesidir.
– Allah inancınız nasıl?
- Ben şimdi Allah’a inanıyorum. Zaten inanmasaydım Metadinist diye
bir oluşumun içinde olmazdım.
– Metadinistler nerede, ne kadarlar?
– Metadinistleri sayı olarak vermek çok yanlış olur. Çünkü bu, rakamla
ifade edilen bir durum değil. Ama tahminime göre yüzlerce kişi
var. Baştan dediğim gibi bunlar bir fikir hareketi. Kurumlu, teşekküllü
bir olay değil. Yoğun olarak toplandığımız yer ise Ortaköy’deki cafe’ler.
Metadinistlik, Satanistler için bir çıkış noktası. Çünkü Satanizmden dönen
insanlar toplumda yalnız kalıyorlar.
- Sizi organize eden kimse var mı?
- Evet var. İsmini söylemek istemiyorum. O bizim büyüğümüz, âbimiz.
Bizim fikir kaynağımız. Organize işlerini yapıyor”. 166
166 Söylemez, Haşim, “Şeytancılara Karşı Metadinistler”, Aksiyon, 10-16 Nisan 1999, s. 8-10;
ayrıca bkz. Yusuf, Selahattin, “Satanistlere Karşı Dindar Metalciler”, Yeni Şafak, 19 Nisan
1999.
65 66
II- SATANİZM’İN TARİHÇESİ
Satanizm’in tarihini ele alırken geçmişteki ve günümüzdeki durumunu
göz önünde bulundurmak gerekmektedir. Genellikle “Geleneksel”
ve “Modern Satanizm” gibi iki temel başlık altında ele alınıp incelenen
Satanizm’in tarihi ortaçağlara kadar götürülmekte ve ortaçağ büyü
uygulaması ve büyücüleri ile irtibatlandırılmaktadır. Rönesans dönemi
boyunca, diğer bir ifadeyle 14 ila 16. yüzyıllar arasında büyücüler,
dinden dönenlerle birlikte, Şeytan’a tapınmakla suçlanmışlardır. O dönemde
büyücülerin pek çoğu, muhtemelen işkence yoluyla baskı altında
tutularak, Şeytan’a taptıklarını itiraf etmek zorunda bırakılmışlardır.
Diğer taraftan, halk arasında, büyücülerin Şeytan’a taptıklarına dair bir
inanç ve bilginin hâlâ dolaştığı da söylenmektedir. Çoğunlukla, günümüz
neo-paganizminde ve büyücülüğünde Şeytan’a inancın da, ibadetin
de mevcut olmadığı ifade edilmektedir.
Satanizm’in; tarih boyunca, zannedilebileceği kadar çok da yaygın
olmadığı söylenmektedir. Bununla beraber, ortaçağda Engizisyon Mahkemesi
üyeleri ve önceki asırların büyücü avcıları, halkı, Şeytan’a tapanların
her yerde bulunduğuna ve onların mutluluğu için ciddi bir tehlike
gibi göründüklerine inandırmaya çalışmışlardır. 15. yy’ın ortalarından
18. yy’ın başlarına kadar, büyü avcılarının zirvede olduğu yaklaşık 250
yıllık dönem boyunca bu tartışmalar devam edegelmiştir. Muhtemeldir
ki bir kısım Şeytan’a tapınma hâdiseleri, Hıristiyan Kilisesi’nin otoritesine
karşı başkaldıranlar arasında bir meydan okuma şeklinde, o dönemlerde
gerçek olarak vuku bulmuştur.
Satanizm’in, teşkilatlı bir faaliyet olarak, 17. yy’dan çok daha önceleri
mevcut olduğuna dair güvenilir bilgiye rastlanmamaktadır. Bununla
birlikte, 17.yy. gibi erken bir dönemde Katolik Kilisesi, papazlardan bir
kısmını, Ekmek-Şarap Âyini’nin büyüsel gücünü kötü maksatlarla bozmakla
itham etmiştir. Bütün bunların yanında, büyü ile ilgili bir metin