Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

etiklere) kadar dayandırılmış bulunan 127 ve 19. asrın sonlarında Amerika
ve Avrupa’nın çeşitli ülkelerinde ortaya çıkan ve günümüze kadar düzensiz
olarak da olsa devam ettirilmiş olan bir inanç ve uygulamadır.
Böyle bir uygulamayı benimsemiş bulunan Satanistler, çeşitli isimler altında
ele alınıp incelenmişlerdir. Bunlar: Satanistler, Lusiferciler veya
Paladistlerdir. 128 Son zamanlarda, kendilerine Metadinistler adı verilen
bir gruptan da söz edilmektedir.
1- Satanistler
Satanistler, Satanizm’in veya Satanist isminin kendilerine tam anlamıyla
tatbik edildiği bir gruptur. Bu grup; Şeytan’ın kötü bir varlık, Tanrı’ya
karşı gelen bir isyânkar, O’nun huzurundan kovulmuş bir baş melek
ve Tanrı’nın ve Hıristiyanlığın düşmanı olduğunu bile bile ona ibadet
etmişlerdir.Şeytan’a tapan bu kimselerin ondan yardım dilemiş oldukları
söylenmektedir. Çünkü onlar, Tanrı’nın insan ırkını yanlış yola saptırdığını
iddia etmişlerdir. Dolayısıyla bu grup, Tanrı’nın düşmanı olan Şeytan’la
bilinçli olarak ittifaka girmişler ve ona, gerçek Tanrı’ya karşı bir
muhalefet anlamına gelen âyinlerle tapınmışlardır. Aslında bunun bir
ümitsizlik tedbiri olduğu ve bu çılgın kültün bağlılarının dağınık birlikler
veya toplumdan soyutlanmış şahıslardan, yalnız veya birkaç kahinin
yardımı ve yol göstermesiyle hareket edenlerden ibaret oldukları ve şahsi
bir amacı elde etmeye çalıştıkları söylenmiştir. Gerçekte bunların, yalnızlığa
itilmiş münzeviler olup başka ve daha önemli gruplarla hiçbir
ilişkilerinin bulunmadığı da ifade edilmiştir. 129
Üzerinde durulması gereken diğer grup ise, Lusiferciler veya Paladistler
gibi farklı isimler altında bilinen ikinci gruptur.
127 Bkz. Brandon, DCR, 558.
128 Hartland, “Satanism”, ERE, XI, 204.
129 Bkz. Huysmans, J. K., J. Bois’in “Le Satanisme et la magic”, Paris, 1895, p. XVI’dan naklen
Hartland, “Satanism”, ERE, XI, 204.
49 50
2- Lusiferciler veya Paladistler
a- Lusiferciler
Lusiferciler’in, Adonay130 veya Yahve’nin karşıtı ve düşmanı olan
Lusifer’e tapındıkları söylenmektedir. 131 Latince “ışık-taşıyıcısı” veya
“ışık-getirici” gibi manalara gelen Lusifer, sabah yıldızı olarak bilindiği
sıralarda Venus gezegenine verilmiş olan bir isimdir. Genellikle Şeytan
olarak kabul edilmiştir. Çünkü M.S. 3. asırda, İsa’nın Luka, 10/18’de
geçen: “Şeytan’ı gökten şimşek düşer gibi düşerken gördüm” şeklindeki
sözü, yanlışlıkla İşaya, 14/12’ye bir atıf olarak farzedilmiş olduğundan,
Lusifer’in, Şeytan’ın Tanrı’nın huzurundan kovulmadan önceki ismi
olduğu varsayılmıştır. 132 Halbuki Vulgate, 133 İşaya, 14/12-14’de geçen
şu ifadelerde bu sıfatı Babil Kralı Nabukadnezar’a atfeder: “Ey parlak
yıldız, seherin oğlu, göklerden nasıl düştün! Sen ki, milletleri devirirdin,
nasıl yere yıkıldın! Ve kendi yüreğinde derdin: Göklere çıkacağım, tahtımı
Allah’ın yıldızları üzerine yükselteceğim ve şimalin sonlarında, cemaat
dağında oturacağım: Bulutların yüksek yerleri üzerine çıkacağım,
kendimi Yüce Allah gibi edeceğim...”. 134
Şu halde, St. Jerome135 ve diğer Kilise Babaları, İşaya, 14/12-14’te
geçen bu sıfatı Luka, 10/18 ile irtibatlandırarak, Lusifer ismini Şeytan
karşılığında kullanmışlar ve burada yapılan yanlış yorum sebebiyle Şey-
130 Eski Ahid’de Tanrı ismi olarak kullanılmıştır. On Emir’de, “Allah’ın ismini boş yere ağzına almayacaksın”
denildiğinden (Çıkış, 20/1-17; Tesniye, 5/6-21), Yahudiler, Yahve yerine Adonay
ismini söylerler. Bkz. Brandon, DCR, 29.
131 Hartland, “Satanism”, ERE, XI, 204.
132 HBD, 402; bkz. Pike, ERR, 236.
133 Kitab-ı Mukaddes’in, Papa Damasus’un emriyle, St. Jerome tarafından 4. Yüzyılda yapılan Latince
tercümesinin adıdır. Bkz. Brandon, DCR, 645.
134 Davidson, age, s. 176.
135 St. Jerome, Strido’da doğmuş olup takriben 342-420 yılları arasında yaşamıştır. Seçkin bir Hıristiyan
bilim adamı olduğu kadar, İbranice’yi ve Yunanca’yı çok iyi bilmesi onun, Kitab-ı Mukaddes’in
Latince tercümesini yapmasını sağladı. Vulgate, Batı Kilisesi’nin Vulgate adıyla bilinen
resmi çevirisi haline geldi. Bkz. Brandon, DCR, 371.