Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

sesi ve pek çok Protestan fırkasında bu inanç günümüze kadar devam edegelmiştir.
Son yıllarda bu inanç, kötülük probleminin ancak şahsi bir şeytan
faraziyesine dayanarak anlaşılabileceği sonucunu çıkaran yazarlar tarafından
yeniden canlandırılmıştır. 110 Şeytan’a inanç genel olarak modern
Hıristiyanlar tarafından terkedilmiş ya da yeniden yorumlanmıştır. 111
Takriben iki yüz yıl veya daha fazla süre boyunca şahsi bir şeytanın
varlığı ancak sorgulanabilmiş ve çok yaşlı bir kadın, kötü ruhla (Şeytan)
bir ilişkisinin bulunduğunu itiraf ettiği için kazığa bağlanıp yakılmış ve
iğrenç bir şekilde öldürülmüştür. Aslında bu kadının Şeytan’la ilişkisinin
daha ziyade ona tapınma şeklinde olduğu düşünülmüş ve o yüzden
öldürülmüştür. Yine ortaçağlar boyunca Şeytan, kendisine büyücü kadınlar
tarafından tapınıldığı düşünülerek, büyü ile yakından irtibatlandırılmıştır.
Tabii olarak o, Satanizm’in ve bir Satanist Âyini olan Black
Mass’ın da odak noktası haline getirilmiştir. 112
Hıristiyanlık’taki Şeytan anlayışının Satanizm’le (Şeytan’a tapınma)
irtibatlandırılışı da bu yaşlı kadın hadisesine dayandırılmaktadır. Özellikle
Hıristiyanlık’taki Şeytan anlayışı hususunda gelinen bu nokta, Hıristiyanlık’taki
Şeytan anlayışından Satanizm’e geçişte bir köprü görevi
yaptığından, konumuz açısından da önem arzetmektedir. Çünkü, “Şeytan’a
tanrı diye tapınma” 113 anlamına gelen ya da “Şeytan’a veya Hıristiyan
Demonolojisi’nden diğer şahsiyetlere tapınma” 114 diye de tanımlanan
Satanizm’in, 1880’li yıllarda Avrupa ve Amerika’nın değişik ülkelerinde
devam ettirilmiş olduğu söylenmiştir. 115 Görüldüğü gibi Sata-
110 Pike, ERR, 339.
111 Brandon, DCR, 234. Hıristiyanlık’ta ve Batı’da Şeytan anlayışı hakkında bilgi için bkz. Scognamillo,
Giovanni-Arslan, Arif, Doğu ve Batı Kaynaklarına Göre Şeytan, İstanbul, 1999, s.
19-56.
112 Brandon, DCR, 234.
113 Pike, ERR, 339.
114 Hinnells, DR, 286.
115 Hartland, E. Sidney, “Satanism”, Encyclopedia of Religion and Ethics (ERE), ed. James Hastings,
New York, 1980, XI, 203.
39 40
nizm, başta Avrupa ve Amerika olmak üzere, aslında Hıristiyanlığın yaygın
olduğu çevrelerde; öncelikle Hıristiyanlığın Şeytan konusundaki telakkisi
olmak üzere, genel olarak Hıristiyanlığa bir tepki olarak ortaya
çıkmış “alternatif bir din” hüviyetine büründürülmüştür.
Buraya kadar Şeytan’ın varlığı ve onun etrafında oluşan inanç ve telakkiler,
özellikle Yahudilik, Hıristiyanlık ve kısmen İslam açısından,
kendi kaynaklarına dayanılarak verilmeye çalışıldı. Şimdi ise, Şeytan’ın
ve Şeytan’a tapınma (Satanizm) noktasına gelişin tarihi serüveni bir başka
bakış açısıyla, daha doğrusu günümüzde “Modern Satanizm”in kurucusu
olarak bilinen ve mensupları tarafından “Kara Papa” lakabıyla anılan
Anton Szandor LaVey’in kendi ifadelerine dayanılarak verilecektir:
“Şeytan ve onun işleri uzun bir zaman dilimi içinde pek çok şekil almıştır.
Son zamanlara kadar Katolikler’e göre Protestanlar; Protestanlar’a
göre de Katolikler Şeytan’dı. Her ikisine göre de Yahudiler Şeytan’dı.
Keza Doğulu’ya göre Batılı bir Şeytan’dı. Eski Batı’nın Amerikan
yerleşimcilerine göre de Kırmızı Adam bir Şeytan’dı. İnsanın, başkalarını
kötüleyerek kendisini yüceltme şeklindeki kötü alışkanlığı uygunsuz
bir fenomen olmakla birlikte, yine de onun duygusal mutluluğu için
açıkça gereklidir. Bu davranış usulleri gücünü kaybetmiş olmasına rağmen,
hakikatte herkese göre bir grup, kötünün somut örneğini temsil
eder. Ancak, bir kimse, başka birisinin kendisini hatalı, kötü veya dünya
işlerinde bir amaç için kullanılabilir olarak kabul ettiğini düşünse bile,
böyle bir düşünce çabucak zihinden çıkarılıp atılır. ‘Kötü adam’ damgasını
taşımayı çok az kimse ister.
Fakat durun. Bizler tarihte, kötü adamın sürekli olarak kahramanlaştığı
yegane dönemlerden birini yaşıyoruz. Kahraman karşıtlığı kültü,
başkaldıran (âsi) ve kötülük edeni yüceltmiştir.
İnsan itidal konusunda az şey yapabildiği için, yeni ve ihtilalci konuların
seçici kabulü mevcut değildir. Netice itibariyle her şey kaos ha-