Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

insanların ruhlarına sahip olma gibi bir hakkı elde ettiği ve bu insanların
ancak İsa’nın çarmıha gerildiği yerde dökülen kanının fidyesi ile kurtulabilecekleri
düşünülmüştür. 99 Dolayısıyla İsa, Şeytan’ı ve onun tüm fiillerini
yok etmek için gelmiştir. Bu yok etme, Son Yargı’ya kadar tamamlanamayacak
olmasına rağmen, 100 prensip olarak İsa tarafından başarılmış
olduğu onun şu sözlerinden anlaşılmaktadır: “...Ve İsa onlara
dedi: Şeytan’ın gökten şimşek gibi düştüğünü gördüm”. 101
Hıristiyan teologlar zaman içerisinde Şeytan’ın dinden dönmüş bir
melek olduğu teorisini geliştirmişlerdir. Nitekim Hanok’un Kitabı’nda
“şeytanlar”ın, meleklerin ve kadınların çocukları oldukları varsayılmıştır.
102 Apokaliptik eserlerde 103 Asmodeus, 104 Şeytan ve Sammael’in, şeytanların
“idarecileri” olduklarına dair sık sık işaretlere rastlanmıştır. Belki
de bunlar, Vahiy, 9/11’deki Apollyon ve Vahiy, 12/9’daki “eski yılan”la
özdeşleştirilmişlerdir. Bu düşünce ve rivayetler de, Milton’un
“Yitik Cennet”i sayesinde ortaya çıkmıştır. Orada biraz da dramatik bir
üslupla anlatıldığına göre Şeytan, önceleri cennette bir melekti. Tanrı’ya
karşı bir başkaldırıya öncülük etti ve suçları sebebiyle, kendisine tâbi
olanlarla birlikte cennetten uzaklaştırıldılar. 105 Baş Melek Mikail onun
99 Pike, ERR, 338 vd.
100 Romalılara Mektup, 16/20; I. Korintoslulara, 15/24 vd.
101 Luka, 10/18; Yuhanna, 12/31; bkz. Gordon, “Satan”, DRE, 398.
102 Karş. Tekvin, 6/1-4.
103 Apokalips (Apocalypse) “vahiy” ya da “gizli olanı ifşa etme, açma” anlamlarına gelir. Dolayısıyla
Apokaliptik metinler, normalde gizli olan şeyleri açıklama veya gelecekle ilgili birtakım
bilgiler verme muhtevasında olan metinlerdir. Yahudi Apokaliptik metinleri, yaklaşık olarak
m.ö. 200-m.s.100 tarihleri arasına aittir. Bunlar arasında Daniel’in Kitabı, Enoch’un Sırları
Kitabı, İbrahim’in Vahyi, Âdem’in Vahyi ve Baruch’un Vahyi gibi metinler bulunur. Diğer
taraftan Pavlus’un Vahyi ve Peter’in (Petrus) Vahyi gibi metinler ise, Hıristiyan Apokaliptik
metinleri arasında yer alır. Bkz. Gündüz, age, s. 37.
104 Asmodeus veya Asmodi, Eski Ahid’in Tobit Kitabı, 3/17’de ve Talmud’da geçen kötü şeytandır.
Muhtemelen o, İranlılar’ın öfke şeytanı Aeshma Daeva’dan türetilmiştir. Bkz. Brandon,
DCR, 107; Gündüz, age, s. 44.
105 Karş. İşaya, 14/12-15.
37 38
başlıca düşmanıydı. 106 Milton’un tasvir ettiği Şeytan heybetli bir figürdür,
büyük günahkardır. Faust’un hikâyesinde geçen Mefisto’nun (cennetten
kovulduğu farzedilen yedi şeytandan ikincisi, kötü adam) ona
başvurmadan yapamayacağı söylenmiştir. 107 Tertullian, Şeytan’a, “Tanrı’nın
taklitçisi” adını vermiştir. Ayrıca Şeytan, kibirlenmesi ve Tanrı’nın
iyi işlerini kıskanması sebebiyle, O’nun huzurundan kovulmuş olan
güçlü bir melek olarak da düşünülmüştür. 108
Şeytan, sanat ve edebiyatta da bazan acayip bir hayvan, bazan siyah
bir erkek, bazan çabuk etki altında kalabilen erkekleri günaha sevketmek
üzere cazibelerini gösteren bir kadın olarak tasvir edilmiştir. Halk
tasavvurunda ise Şeytan’ın boynuzları, tırnakları ve kuyruğu vardır. Dolayısıyla
Şeytan’ın resimleri değişik değişik olmuştur. Genellikle o, siyah
renklere bürünmüş insan şeklinde düşünülmüştür. (Satanistler’in
genelde siyah renkli giyecekleri ve pek çok konuda siyah rengi tercih etmelerinde
Şeytan’ın bu şekilde tasvir edilişinin etkisi olabilir). Dante’ye
göre onun üç başı vardır. Şeytan’a benzeyen ve boynuzları, kuyruğu ve
çatal tırnakları olan figür, muhtemelen, ormanların, otlakların, sürülerin
ve çobanların tanrısı olan Yunan tanrısı Pan ve yarısı insan yarısı keçi şeklinde
şehvetli bir yarı tanrı olan Satirler’den çıkarılmıştır. Bunun, Keltler’in
boynuzlu tanrısı Cerunnos’u hatırlatma ihtimalinden de söz edilmiştir.
109 Yine halk telakkisine göre Şeytan, yiyip yutabileceği kimseyi
aramak üzere dünyayı devamlı dolaşır.
Reformasyon, şeytani güce inançta bazı küçük değişiklikler yapmıştır.
Mesela Luther, Tanrı’ya inandığı gibi Şeytan’a da kesin olarak inanmıştır.
Ancak, 18. yy’da rasyonalist bir yumuşamanın doğuşu ile, Şeytan’a
inanç nüfuzunu kaybetmeye başlamıştır. Fakat Roma Katolik Kili-
106 Vahiy, 12/7; HBD, 648.
107 Pike, ERR, 339.
108 Davidson, age, s. 261; Pike, ERR, 339.
109 Brandon, DCR, 234.