Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

işlediği bir günah yüzünden Tanrı tarafından cezalandırıldığına inanmaktadırlar.
Buna göre Melek Tâvus yedi yıl ceza çekmiş ve bu süre içerisinde
onun dökmüş olduğu göz yaşları sebebiyle cehennem sönmüştür.
Sonunda Tanrı tarafından affedilen Melek Tâvus âlemin yöneticisi olmuştur.
427
Öyle anlaşılıyor ki, onların inancına göre Tanrı dünyevi işlerle bizzat
ilgilenmeyip onların sevk ve idaresini Melek Tâvus adı verilen Şeytan’a
verdiğinden, Şeytan’la iyi ilişkiler içerisinde olmayı ve ona karşı saygıda
kusur etmemeyi tercih etmişlerdir. Muhtemelen onların bu anlayışı
şeytana tapınma olarak değerlendirilmiştir. Bu durumda Yezidileri Satanistlerle
birlikte değerlendirmek yanşıl olacağı gibi, Tanrı’yı yegâne yaratıcı
olarak kabul eden ve sadece ona taptıklarını söyleyen bu grubun
şeytana taptıklarını söylemek de doğru değildir.
427 Gündüz, age, s. 397.
285 286
SONUÇ
Şeytan en az insan kadar tarihi geçmişe sahip bir varlıktır. Onun insanla
olan münasebeti Hz. Âdem’e secde etme emrinin verilişiyle başlamıştır.
Şeytan’ın bu emri yerine getirmeyişi Allah’a “isyan” ve insana
da “düşmanlık”la sonuçlanmıştır. Şeytan’ın; Allah’ın, O’nunla ilgili olan
her şeyin ve özellikle insanın “baş düşmanı” olduğu hususunda bütün
dinlerin ve kutsal kitapların ittifakı vardır. Dolayısıyla o; bütün dinler
açısından en uç noktada bulunan, kendisinden sakınılması gereken, dinin
ve insanın karşısında yer alan bir yaratıktır. Bu özellikleri onu kötünün
ve kötülüğün sembolü, temsilcisi ve tahrikçisi haline getirmiştir.
Şeytan’ın, Allah’ın Âdem’e (a.s) secde emrine muhalefet etmek suretiyle
ortaya çıkan özellikleri “emre itaatsizlik, muhalefet, başkaldırı,
meydan okuma, isyan vb.” kelimelerle ifade edilmiştir. Başlangıçtan
beri onda mevcut olan bu isyancı ruh günümüze kadar da taşınmıştır.
Bütün bu özelliklerine ve olumsuz tutum ve davranışlarına rağmen ilginç
olan ve dikkat edilmesi gereken husus, Şeytan’ın, bir tanrılık iddiasında
bulunmamış olmasıdır. Yani Şeytan, Allah’ın emrini yerine getirmediği
için O’nun huzurundan kovulmuş, fakat tanrılık gibi bir iddia ile
ortaya çıkmamıştır. İşte kesinlikle böyle bir iddiada bulunmayan ve Allah’ın
ve insanın “baş düşmanı” diye nitelendirilen bir varlığın -bütün bu
özelliklerini bile bile- bir kısım insanlar tarafından “tanrı diye” tapınılır
hale getirilmesi, tarihin kaydettiği çok ilginç ve ilginç olduğu kadar da
acı bir gerçektir. Çünkü, “apaçık düşman” olarak bildirilen ve kendisinden
Allah’a sığınılması ısrarla istenen bir yaratığa bir kısım insanlar tarafından
sığınılmış ve onun düşmanlığından medet umulur hale gelinmiş
olması son derece düşündürücüdür.