Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

dağlar ve kayalar; nefesinden hava; dumanından gök meydana geldi.
Gökyüzünü direksiz diktikten ve kendisi de oraya çıktıktan sonra, kendi
nur ve cevherinden güneş, ay, fecr, şafak, sabah yıldızı ve diğer yıldızları
yarattı. Arkasından yedi meleği yarattı. Bunların birincisi olan Şeytan,
kibre düşünce cehenneme atıldı. Orada yedi bin yıl kaldı; ama yaptığı işten
pişmanlık duyarak öyle ağladı ki, gözyaşlarından yedi büyük küp
doldu. Allah, onun bu pişmanlığını görerek bağışladı. Diğer meleklere
üstün kıldı ve ona Melek Tâvus adını vererek onunla birleşti. Gözyaşları
ile dolu olan yedi küp, Şeyh Adiy’nin yeryüzünden dönüşüne kadar
cehennem ateşini söndürmek üzere orada saklıdır.
Aynı zamanda, Yezidi geleneğinde Melek Tâvus’un Âdem’i yaratışı
ve cennette üzümden başka bütün meyveleri yemesini emredişi; daha
sonra üzümü yemeye ikna edip onu yeryüzüne atışı ve diğer efsaneler de
ön sırada yer alır.
Ayrıca Mushaf-ı Reş’te bazı yasakların yer aldığı da bildirilmektedir.
Yiyeceklerden marul, bakla, lahana, balık, geyik ve horoz eti yemek yasaktır.
Özellikle horoz kutsal sayılır; çünkü Melek Tâvus’un Adiy b. Musafir
tarafından dört adet olarak tunçtan yapılan heykeli horoz şeklinde
yapılmıştır. Yine koyu mavi elbise giymek, helâya girmek ve hamamda
yıkanmak haramdır. Yezidilere göre hamam ve helâlar, şeytanların oturdukları
yerler olarak görülür. “Şeytan, kaytan (ip), satt (sel), şer (kötülük),
mel’ûn (lânetli), lânet ve nal” kelimelerini söylemek de yasaktır.
Günümüz Yezidiliğinde, zamanın tesiri ve yazılı bilgilerin kaybı üzerine
bir takım değişmelerin müşahede edildiği söylenmektedir. Nitekim
bugün Allah’ın varlığına, O’nun yedi kat göğü ve yeri yarattığına, herşeye
kâdir olduğuna ve âlemdeki işlerini yarattığı melekler vasıtasıyla idare
ettiğine inanılmakla birlikte, O’nun en büyük üç meleğinin Melek Tâvus,
Şeyh Hâdî (Adiy b. Musafir) ve Sultan Yezid (Yezid b. Muâviye)
olduğu söylenmektedir. Ayrıca, Şeyh Hâdî’nin Allah’ın meleği ve Yezidilerin
mürşidi; Sultan Yezid’in Allah’ın meleği, yerin nûru ve insanlı-
283 284
ğın sevinci; Melek Tâvus’un (Şeytan) Allah’ın meleği ve elçisi olduğuna
inanmak, Yezidiliğin iman esaslarını oluşturmaktadır. 424
İşte bu inanç ve telakkilerle kendisine özel önem atfedilen Tâvus
Melek veya Melek Tâvus, Yezidiler tarafından şeytan-tanrı ve insanlığın
velinimeti olarak tapınılan melek olarak isimlendirilmektedir. Aslında
Tâvus Melek isminin Budistler tarafından şeytanı ifade etmek üzere kullanıldığı
ifade edilmektedir. Özellikle Yukarı Mezopotamya (Irak) dağlarında
oturan Yezidilere göre Tâvus Melek “Tanrı’nın huzurundan kovulan
bir başmelektir. Daha sonra Tanrı onu affetmiş ve ona dünyanın idaresini
ve ruhların göçünün yönetimini vermiştir. 425
Bu inançlardan dolayı Yezidilerin çoğunlukla şeytana taptıkları söylenir,
fakat onlar kendilerinin Tanrı’ya taptıklarını söylerler. Diğer taraftan
Yezidilik Zerdüştî, Manihesit, Yahudi, Hıristiyanî ve İslâmî unsurları
ihtiva eder. Ruh göçüne de inanırlar. İbadetlerinde kendi dillerini kullandıkları
halde, kutsal kitapları Arapça yazılmıştır. Bu kitaplar belli bir
sınıfa tahsis edilmişlerdir. Yezidilere göre Tanrı yegâne yaratıcıdır, fakat
Tanrı’nın varlığının aktif tezahürü sayılan Melek Tâvus, O’nun iradesini
yerine getirir. Melek Tâvus’a doğrudan tapınılmaz, ancak duâda ondan
yardım istenir. 426
Özetle söylemek gerekirse, günümüzde yanlışlıkla “Şeytana tapanlar
mezhebi” olarak da adlandırılan Yezidilik, 12. yüzyılda yaşamış olan
Şeyh Adiy b. Musafir’in müritleri tarafından kurulmuş olan senkretik
bir akımdır. Yukarıda verilen bilgilerden de anlaşılacağı gibi, Yezidilerin
inançlarında bir Tanrı ve bir düşmüş melek tasavvuru göze çarpmaktadır.
Onlar Melek Tâvus’un Tanrı’nın yarattığı yüce bir varlık olduğuna,
424 Yezidilerin çeşitli konulardaki inanç ve görüşleri hakkında geniş bilgi için bkz. Fığlalı, Ethem
Ruhi, Çağımızda İtikâdi İslam Mezhepleri, İstanbul 1995, s. 220-227; Başbuğ, Hayri,
Yezidilik İnancı, İstanbul 1987, s. 58 vd., 88-98.
425 Davidson, age, s. 286.
426 Brandon, DCR, 656.