Satanizm - Diyanet İşleri Başkanlığı

Meselenin aslı şudur: Eğer büyücü, ismine yaraşır bir kimse ise, büyü
veya herhangi bir amaç için gerekli olan gücü, istekli olmayan ve haketmeyen
kurban yerine, kendi bedeninden yeteri kadarını salması konusunda
ona kimse engel olamaz.
Tüm yerleşmiş büyüsel teorilerin aksine, bu gücün serbest bırakılması
hususunda, kanın hakiki olarak akıtılmasıyla değil, fakat yaşayan
canlının ölüm sancılarında etkili olunabilir. Bio-elektrik enerjinin bu şekildeki
boşaltılması; seksüel boşalma, körü körüne öfke, öldürme ile sonuçlanan
terör, bitirici keder vs. gibi hislerin herhangi bir engin yükselişi
esnasında vuku bulan fenomenin aynısıdır. Bu hisler içerisinde, insanın
kendi iradesi dahiline en kolay şekilde girenleri ise seksüel orgazm
ve öfkedir. Bunlara yakın bir üçüncüsü de kederdir. Bu üçten en kolay
şekilde elde edilebilecek ikisinin (seksüel orgazm ve öfke), dindarlar tarafından
insanın bilinçaltına “günah” olarak yerleştirilmiş olduğunu hatırlayarak,
tüm suç değirmen taşlarının en büyüğünü ağır ağır çeviren
“Ak Büyücü” tarafından uzak durulması şaşılacak bir şeydir.
Vaktiyle “büyücüler” tarafından uygulandığı gibi, bir âyinin en yüksek
noktasında suçsuz bir canlıyı öldürme ihtiyacındaki yasaklayıcı ve
ahmakça anlamsızlık, bir enerjinin salıverilmesi gerektiğinde açıkça onların
bu noktada yapabilecekleri “kötülüklerinin en küçüğüdür”. Kendilerine
büyücü veya erkek büyücü adını veren bu zayıf vicdanlı budalalar,
onun ölüm acısını işe yarar hale getirme teşebbüsüyle, kendisini inkar
ettiklerini iddia ettikleri Yehova’nın mutlak müşahedesinde masturbasyon
yapma gibi “kâfirce” bir cesareti gösterme yerine, çok geçmeden
bir keçi veya tavuğun başını kesip koparacaklardır.
Bu mistik korkakların âyinsel olarak kendilerini serbest bırakabilecekleri
yegane yol, hayat meydana getiren güce göz yummadan ziyade,
(kendilerine vekaleten) bir başkasının ölüm acısını tatması yoludur. Beyaz
ışık yolunun merdiven basamakları gerçekte yüzüstü bırakılanlar ve
ölülerdir. Kendileri dışındaki canlıların ölümüne kıs kıs gülen bu “mistik
235 236
hikmet” sivilcelerinin, koruyucu halkalar içinde durmalarına ve “kötü”
güçleri, kendilerini saldırıdan “emin” tutmaları için biraraya getirmelerine
şaşmamalıdır.
Bir Satanik âyinde insan kurbanının tatbiki, kurbanın “ilahları yatıştırmak
için” boğazlandığı anlamına gelmez. Sembolik olarak, kurban, bir
büyü (uğursuzluk) veya bedduanın yürürlüğe konulması vasıtasıyla yok
edilir. Bu durum, “kurbanın”, büyücülere atfedilemeyecek yol ve vasıtalarla,
sıra ile fizikî, zihnî veya duygusal olarak yok edilişine götürür.
Bir Satanist’in insan kurbanını icra edebileceği yegane zaman, kurbanın,
iki yönlü bir amaca hizmet etmesi halinde tatbik edileceği zamandır.
Bu iki yönlü amaçtan maksat; beddua etmesi halinde bir büyücünün
öfkesinden kurtulma veya daha önemlisi, tamamen sevimsiz ve müstahak
olan bir kimsenin kurban edilmeye istekli hale getirildiği zamandır.
Bir Satanist hiçbir şart altında herhangi bir hayvan veya bebeği kurban
etmemelidir! Asırlar boyunca, Right-Hand Path propagandistleri,
Şeytan’a tapanların ellerinde küçük çocukların ve eğlenceye düşkün
genç kızların kurban edilmiş oldukları hususunda boş yere çene çalmışlardır.
Bu iğrenç haberleri okuyan ve duyan herhangi bir kimsenin, hikayelerin
ön yargılı kaynaklarını göz önünde bulundurarak, derhal o haberlerin
güvenilirliğini sorgulayacağı düşünülecektir. Aksine, inceleme
yapmaksızın kabul edilen tüm “kutsal” yalanlarda olduğu gibi, Satanistler
hakkındaki bu faraziyeler günümüze kadar süregelmiştir.
Satanistler’in bu tür kurbanları niçin icra etmeyeceğine dair sağlam
ve mantıklı sebepler vardır. İnsan, yani hayvan (Satanistler’e göre insan
da bir hayvandır), Satanist’e göre bir ilah olma özelliğine sahiptir. Dünyevi
varlığın en saf şekli, hayvanların ve kendi tabii arzularını kendi kendilerine
inkar edecek kadar yeteri derecede büyümemiş insan çocukların
bedenlerinde yatar. Onlar, ortalama bir yetişkin insanın asla ümit
edemeyeceği şeyleri algılayabilirler. Bu sebeple Satanist, dünyanın bu