50. Yıl - Türk Standardları Enstitüsü

nadım, ama bu tiyatrolar maaş alarak gittiğim tiyatrolar
değildi. Metin ile ikimizin yaptığı kendi tiyatrolarımızdı.
1967’de Haldun Taner, Ahmet Gülhan, ben, Metin
ve teknik arkadaşımız Hüseyin Şentürk ile Devekuşu
Tiyatrosu’nu kurduk. Haldun Taner bizi çağırdı. Kabere
tiyatrosu yapmak istediğini ve bir oyunu olduğunu belirtip
“var mısınız?” diye sordu bizlere. Biz de “varız” dedik.
Ve Devekuşu Tiyatrosu’nun 20 sene duraksız süren
ve büyük başarılara imza atan serüveni başlamış oldu.
Türkiye’de kurulan ilk kabare tiyatrosu olması ve seyirci
ile olan üst düzey iletişimin sonucunda o dönemin bütün
rekorları bizdeydi. Her oyun yüzlerce defa oynandı ve bu
maraton 1987’ye kadar aralıksız devam etti. Sonraki yıllarda
ise zaman zaman aralıklara devam etti. Dünyanın
her yerinde küçük kabareler küçük tiyatrolarda yapılıyor.
Biz küçük tiyatrolardan alıp büyük tiyatrolara, bin-bin
beş yüz kişilik salonlara taşıdık. Bu alışılmış kabarenin
dışında, müzikal kabare gibi tanımlanabilen adeta bizim
icat ettiğimiz yeni bir tür oldu. Belli bir yere kadar
getirdik. Bir süre sonra da yorulduk. Tiyatro ile ülkenin
her yerine gidemiyorsunuz. Ancak belli kriterlere sahip
yerlere gidebilirsiniz. Sahne ve teknik koşulların uygun
olması lazım. Ankara’da bir tiyatro salonuna gidemedik
örneğin.. Ankara’da oynayabilmek için Ankara Atatürk
Spor Salonu gibi tiyatro yapılamaz bir yerde oynamaya
çalıştık. Ondan sonra 25 yılın yorgunluğu da oldu. Tiyatroyu
noktaladık. TV’de dizilerle devam ettik. Bence çok
da önemli bir fark yok aslında. Bir şeyler anlatıyorsunuz,
anlatacağınız varsa birileri dinliyor dinleyen varsa. Hep
de dinleyen olacaktır...
STANDARD- Türk sinemasında Zeki-Metin ikilisi
iz bırakan önemli karakterler oldular. Başka bir
örneğiniz var mı? Bu ikiliyi devam ettirmek, sonrasında
da bireysel sağlam adımlar atarak kendi
yolunuzda ilerlemek zor bir süreç oldu mu?
Z. ALASYA- İkili olarak bir örneği olduğunu sanmıyorum.
Tabi ki kendinizden fedakârlık yapmak zorundasınız.
Bu iş o kadar kolay değil. Bu iş; düşüncelerinizin
faklılaşması, duygularınızın yoğunluğu ve dış etkenlerden
bile sürekli etkilenmekte. 37 sene bir insanla…Evlilik
gibi, eşinizle kimi zaman o kadar uzun sene aynı yatağı
paylaşmak bile çok zorken… Biz 37 sene Metin Akpınar
ile bir ‘iş’ yürüttük. Sonra baktık olamıyor. Çünkü
başka şeyler düşünmeye, başka düşünceler taşımaya
başlamışız. Ara verdik. Bu durumdan yola çıkarak bizi
düşman, birbirleriyle kavga eden insanlar sandılar. Öyle
de değil. Dostluğumuz hep sürdü. Şimdi yine bir şeyler
yapmaya başlayacağız. Bakalım eski başarıyı yakalayabilecek
miyiz? Çok emin değilim. Metin’nin dizisi, benim
de dizim iyi gidiyor. Ama dizilerin sonunda bir araya ge-
50.Yıl
Ekonomik ve Teknik Dergi
62
lip, beraber bir sit-com yapmayı düşünüyoruz. Belki de
o zaman şöyle bir noktaya geleceğiz. Seyirci diyecek ki;
“‘eskisi daha iyiymiş, keşke zorlamasaydınız.” Bakalım
sonuç ne olacak?
STANDARD- Komik olmak, sürekli güldürmenizi
bekleyen çevrenizdeki insanlara karşı sorumluluk
nasıl bir duygu?
Z. ALASYA- İyi olduğunuz, kötü olduğunuz günler var.
Sahnede kötü olduğunuz günlerde bile görev gereği
mesleğinizi yaptığınız zamanlar oluyor tabi. Ama sahnenin
dışında da komik olmak zorunda değiliz kardeşim!
Ama öyle olmuyor işte. İzmir’de oyun oynadığımız
günlerin birinde annemin vefat ettiğini öğrenip cenazesi
için İstanbul’a geldim. Annemin vefatını söylememiştim,
dramı bilmedikleri için, bütün yol boyunca benle gırgır
geçtiler. Utanmasalar, “bir fıkra anlat da gülelim abi” diyecek
kadar üstünüze gelindiği dönemler oluyor. O zaman
mutsuz oluyorum tabi ki.
STANDARD- Kamera arkasına da merakınız var.
Bu konudaki çalışmalarınız nasıl gelişti? Günümüzde
yeni projeleriniz var mı?
Z. ALASYA- Ben sinema ve TV’ye başladıktan sonra
anladım ki oyunculukta çok fazla gözüm yok. İşin mutfağında
daha çok becerikli olduğumu düşünüyorum ve
orada mutlu oluyorum. O yüzden tiyatro ve sinemada
oynadığımız birçok oyunun ya da filmin yönetmenliğini
de yaptım. Senaryolarını, oyun metinlerini ben yazdım.
En az oyun oynamayı istedim. Başlangıcımız oyuncu
olarak çıkınca, herkes oyuncu olarak görmeye devam
etti. ‘Akasya Durağı’ dizisi devam ediyor. O devam ettikçe
yeni projeler söz konusu olamıyor. Yoğun bir şekilde
çalışmalar sürüyor.
STANDARD- Beyazperdede olmakla ekranda olmanın
farkları neler? Dizi oyunculuğu yapmanın
zorlukları ya da popülerliğini tartışırsak neler söylersiniz?
Z. ALASYA- Dizi oyunculuğu çabuk tüketilen bir şey.
Ama dizi oyunculuğunun ciddiyeti sinema oyunculuğu
gibi değil. Sinema çok farklı bir şey. Sinema bence bu
işin lordu, efendisi. Dizi oyunculuğu haftada bir tükettiğiniz
bir olay. Sinemada aylarca çalışabilirsiniz. Metnin
üzerinde, çekimlerde.. eğer paranız da varsa uğraşabilirsiniz.
Dizilerde böyle bir şansınız yok. Onun için de
aynı kalitede olması beklenemez. Bir-iki film senaryosu
var üzerinde çalışmak istediğim. Ama vakit yok. Dizi sınırlandırıyor
ve iyi de para getiriyor.