You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
S a y f a | 145<br />
KUYAŞ ANA: Güneş Tanrıça.<br />
Eşdeğer: KOYAŞ ENE<br />
Eşanlam: 1. GÜN (KÜN) ANA 2. GÜNEŞ (KÜNEŞ) ANA, 3. YAŞIK ANA, 4. HEVEL ANA<br />
Moğolca: NAR (NARA) ECE<br />
Göğün yedinci katında oturur. Türklerle de bağlantılı bazı ön Asya kültürlerinde dişil olarak<br />
algılanmıştır. Günümüzde kızlara Güneş adının verilmesinin nedenlerinden birisi de budur. Türklerde<br />
güneş sıcağın ay ise soğuğun sembolüdür. Ural Batır (Ural Han) söylencesinde Gök Tanrısı Samrav’ın<br />
iki karısı vardır birisinin adı Kuyaş Ana’dır. (Diğeri de Ay Ana’dır.) (Kaynak: Türk Söylence Sözlüğü,<br />
<strong>Deniz</strong> <strong>Karakurt</strong>)<br />
� Kuyaş: (Gün). Güneş demektir.<br />
� Gün: (Gün/Kün). Gündüz. Ayrıca Güneş demektir.<br />
(Yansı: KUYAŞ ATA)<br />
KUYAŞ ATA: Güneş Tanrı.<br />
Eşdeğer: KOYAŞ EDE<br />
Eşanlam: 1. GÜN (KÜN) ATA 2. GÜNEŞ (KÜNEŞ) ATA, 3. YAŞIK ATA, 4. HEVEL ATA<br />
Moğolca: NAR (NARA) ECEGE<br />
Yeryüzüne gönderdiği yaşam enerjisi nedeniyle Türk kültüründe Güneş’e saygı duyulur ve Yaşam<br />
verici bir unsur olarak kabul edilir. Güneş’in doğduğu yön saygıyı hak eder. Avrupa ve Batı medeniyeti<br />
“Eks Oriente Luks” (“Işık Doğudan Yükselir” yani uygarlığın kökeni doğudadır,) diyerek aynı anlayışı<br />
farklı bir biçimde vurgulamışlardır. Anadolu sözcüğü Güneş’in doğduğu yer demektir eski Yunan<br />
dilinde. Türkler doğan Güneşi üç veya dokuz kez selamlarlar. Hakanın çadırın kapısı doğuya bakar.<br />
Evlerin kapıları hep doğuya açılır. Moğolca söyleyişi Macarların Güneş Tanrısı Napkiraly’yi<br />
anımsatmaktadır. Tüm kültürlerde güneş dünyaya gönderdiği ışıklar, yani yaşam enerjisi nedeniyle<br />
saygı duyulmuştur. Verdiği ısı onun gücü olarak görülmüştür. Bu nedenle de neredeyse tüm<br />
uygarlıklarda ve tüm topluluklarda eril olarak algılanarak Baş Tanrı konumuna getirilmiştir. Gün Han<br />
ile karıştırılmamalıdır. (Kaynak: Türk Söylence Sözlüğü, <strong>Deniz</strong> <strong>Karakurt</strong>)<br />
� Kuyaş: (Gün). Güneş demektir.<br />
� Gün: (Gün/Kün). Gündüz. Ayrıca Güneş demektir.<br />
(Yansı: KUYAŞ ANA)<br />
(Karıştırılan: GÜN HAN)<br />
KUYU İYESİ: Kuyu Ruhu.<br />
Eşdeğer: GUYU (KOYO, KUDUK, KUDIK, KOYI, GUYI) ISI<br />
Kuyunun koruyucu ruhu. Her kuyu için farklı bir İye vardır. Kuyular başka alemlere açılan kapılar<br />
olarak kabul edilir. Gizemli yerlerdir. Su çıkartıldığı için de saygı duyulur. Bazı masallarda Altın<br />
Kuyu’dan bahsedilir. Masallarda kuyuların derinliği 40 kulaç olarak söylenir. (Kaynak: Türk Söylence<br />
Sözlüğü, <strong>Deniz</strong> <strong>Karakurt</strong>)<br />
� Kuyu: (Kuy). İçinden su çıkartılan doğal veya yapay, derin çukur.<br />
(Bakınız: İYE)<br />
KUZ HAN: Söylencesel Hakan.<br />
Eşdeğer: KÜZ (GUZ) HAN<br />
Kuzdağ’da yaşayan bir hakan. Yaşadığı dağa varmak isteyenler soğuktan ve rüzgardan dolayı<br />
ulaşamazlar. (Kaynak: Türk Söylence Sözlüğü, <strong>Deniz</strong> <strong>Karakurt</strong>)<br />
D e n i z K A R A K U R T <strong>TÜRK</strong> <strong>SÖYLENCE</strong> <strong>SÖZLÜĞÜ</strong>
Change language