TÜRK SÖYLENCE SÖZLÜĞÜ Deniz Karakurt

S a y f a | 144
şeklindedir. Kurt Ata’ya Avrupa efsanelerinde örneğin Roma’nın kuruluşuyla ilgili olarak Romus ve
Romulus Efsanesinde rastlamak mümkündür. Bu motifin Türkler’le bağlantılı bir kavim olduğu tahmin
edilen Etrüskler aracılığıyla İtalya’ya ulaşmış olması muhtemeldir. Kurtlar Türklerce kutsal sayıldığı için
toplumsal hayatın her aşamasında hatta çağdaş toplumda bile etkilerini gösterir. Örneğin Cumhuriyet
dönemi’nde üretilen ilk yerli lokomotife “Karakurt” adı verilmiştir. Ayrıca Cengiz Aytmatov’un,
bozulan ve yokolan doğal dengeyi bir kurdun gözünden anlattığı Dişi Kurdun Rüyaları adlı eseri de
Türklerde kurdun doğa, yurt ve yaşamı simgelemesi açısından değerlendirmek de yerinde olacaktır.
Tarduşların ataları kurt başlı bir insandır. Şaman dualarında altı ağızlı kurttan sık sık bahsedilir. Oset
efsanelerinde Kurdalagon adlı bir demirciden bahsedilir. (Kaynak: Türk Söylence Sözlüğü, Deniz
Karakurt)
� Kurt: (Kur/Gur/Kür). Güç, kuvvet, dayanıklılık anlamlarına gelir. Kurtarmak fiili ile de
bağlantılıdır.
� Börü: Kurt demektir.
(Yansı: KURT ANA)
KURUMSAK: Kanlı Kurban.
Tanrısal veya dini bir açla kesilecek hayvan. Aynı zamanda kurban törenini de ifade eder. Moğolcada
Kurım sözcüğü şölen, şenlik anlamlarına gelmektedir. Kurum şekliyle Tunguz ve Macar dillerine de
geçmiştir. (Kaynak: Türk Söylence Sözlüğü, Deniz Karakurt)
� Kurumsak: (Kur). Büyüklük ve görkem anlamı olduğu kadar, kurum sözcüğü is, kül demektir.
Ve eski çağlarda kurbanın yakılması ile de bağlantılıdır. Moğolcada Hurım/Kurım sözcüğü
düğün demektir.
KUT: Kutsal Enerji.
Eşdeğer: KIT, HUT, GUT, KUD
Moğolca: KUTAG, HUTAG, KUTUG
Kutsal yaşam gücü. Bereket. Hayat verici, mübarek, canlılık gibi anlamları vardır. Yiğitler kut sayesinde
ölümden kurtulur veya yaşama döner. Bu güç Tanrı’dan kaynaklanır. Tanrı bu gücü geri çekerse
kağanlar tahtı ve yaşamlarını yitirirler. Padişahların ve soylarının kanı kutlu sayıldığından, hanedandan
birisi idam edileceği zaman boynu kılıçla vurulmaz, yay kirişiyle boğularak öldürülür. İnsanın kutu
doğmadan önce gökyüzünde yer alır. Şarap gibi akıcı, su gibi durudur. Kutun değişik türleri de
mevcuttur. Kutu şeklinde Tunguzcaya ve Hutu şeklinde Mançucaya geçmiştir. Sümercede de ayen Kut
biçimiyle yer aldığı görülmektedir. Kudagaçı: Büyücü, şaman anlamına gelir. İtelmenlerin
(Kamçadalların) Kuth veya Kutka (Kutku) adlı dünyayı ve canlıları yaratan bir Tanrıları vardır.
1. Bor Kut: Cisimleşmiş kuttur. Bir nesneyi temsil eden onun küçük bir modeli gibidir.
2. İye Kut: Bir varlığı koruyan ruhsal enerjidir ve tamamen soyuttur.
3. Sal Kut: Hareketli kuttur. Rüzgar gibi esebilir.
(Kaynak: Türk Söylence Sözlüğü, Deniz Karakurt)
� Kut: (Kut/Kud). Temizlik anlamını içerir. Farsça Hüda kelimesinin dönüşmüş biçimi olduğu öne
sürülse de aslı Türkçe Kut (kutsallık, kutluluk) kökünden türemiştir. Bereket, yaşam gibi
anlamlar içerir. Kutan, dua, yakarış demektir. Evenk dilinde Khutu sözcüğü kutsallık manası
içerir.
D e n i z K A R A K U R T TÜRK SÖYLENCE SÖZLÜĞÜ