Birinci Basamakta Adli Tıp - Balıkesir Tabip Odası

Bir proje kapsamında, ülkemizin çeşitli illerinde çalışan hekimlere, akademisyenlere aile içi
şiddete uğrayan hastalarına yaklaşım konusunda eğitim çalışmaları yapılmıştır. Bu çalışmalar
öncesi ve sonrası hekimlere konu ile ilgili haberlilik anketleri uygulanmıştır. Akademisyen
hekimlerin, uzman hekimlerin aile içi şiddet konusundaki mesleki ve özyaşam deneyimlerini
araştıran bu çalışmalarda ayrıca hekimlerin bu sorun için çözüm önerileri de yer almaktadır.
Adli tıp alanının toplumsal yapıyı yansıtır nitelikteki günlük pratiği “kadına yönelik şiddet”
konusunda da öne çıkmaktadır. Yaşanan sürece olumlu ivme kazandırılmasında olumlu etkiler
yer almıştır. Konunun sağlık çalışanları tarafından ele alınış biçiminden değerlendirme
yöntemlerine, toplumun konuya yaklaşımından, yasa metinlerinde ele alınış biçimine kadar
geniş bir yelpazede çalışılmıştır. Bu, ülkenin Adli tıp uzmanlarının model aldığı genel bir
toplumsal sorumluluk bilinci yüksek birey olma serüveninin yansıması gibi görünmektedir.
Bu çalışmanın ortaya çıkmasına neden olan bazı kaynaklar, metnin alt başlıklarına ve kendi
içinde kronolojisine göre aşağıda ileri okuma kaynağı olabilmesi açısından listelenmiştir.
Ülkemizde; adli tıp alanında çalışanların “Kadına Yönelik Şiddet” ile ilgili yaptığı
yayınlar tarama sistemlerinde yer alan dergilere ulaşılarak elde edilmeye çalışılmıştır.
Konu ile ilgili yabancı kaynaklara var olan tarama sitelerinden ulaşılabilmiş, ancak
eldeki tarama siteleri yeterli olmadığından Türkçe yazılan kaynakların bir bölümüne
ulaşılabilmiştir. Ülkemizde bu konuda yapılan tüm çalışmalara ulaşabilmek için farklı
yöntemlerin kullanılacağı bir çalışma planlanmıştır.
Kaynaklar
1. Pearce, D. M. The feminization of poverty: Women, work and welfare. Urban and Social Change Review, 28-
36.1979
2. KADINLARA KARŞI HER TÜRLÜ AYRIMCILIĞIN TASFİYE EDİLMESİNE DAİR SÖZLEŞME. BM 18
Aralık 1979 (CEDAW)
3. Violence against women: WHO Consultation, Geneva, 5–7 February 1996. Geneva, World Health Organization,
1996
4. Krug EG et al., eds. World report on violence and health. Geneva, World Health Organization, 2002.
5. Buvinic, M., Lycette, M., & McGreevey, W. (Eds.). (1983). Women and Poverty in the Third World. Baltimore:
Johns Hopkins University Press.
6. Furstenberg, F. et al. (1987). Adolescent mothers in later life. Cambridge, England: Cambridge University
Press.
7. Gimenez, M. (1987). The feminization of poverty: Myth or reality? Insurgent Sociologist, 14, (3), pp. 5-30.
8. Moghadam, V. M. (1993). Modernizing women: Gender and social change in the Middle East. Boulder, CO:
Lynne Rienner.
9. Meer, F. (Ed.). (1994). Poverty in the 1990s: The response of urban women. Paris: UNESCO.
10. Milanovic, B. (1995). Poverty, inequality, and social policy in transition economies Washington, DC: The World
Bank.
11. Moser, C.O.N. (1989). Gender planning in the third world: Meeting practical and strategic needs. World
Development, 17 (11): 1799-1825.
12. Sparr, Pamela (Ed.). (1995). Mortgaging women’s lives: Feminist critiques of structural adjustment. London:
Zed Books.
13. United Nations. (1995a). The world’s women 1995: Trends and statistics. New York: UN.
14. United Nations. (1995b). Second review and appraisal of the implementation of the Nairobi forward-looking
strategies for the advancement of women: Report of the secretary general. New York: UN.
15. United Nations. (1996). The Beijing platform for action. New York: UN.
Birinci Basamakta Adli Tıp 197