t - Süleyman Demirel Üniversitesi

u iki fayı ayıran geometrik sınır kabul edilmiştir (Emre vd., 2005). Manisa fayı
keskin bir büklümle birbirinden ayrılabilen doğu ve ve batı olmak üzere iki
segmentten oluşur. Doğu segmenti Kemalpaşa çayı ile Manisa kenti arasında uzanır.
Bu segment 15 km uzunluğunda ve K45B doğrultuludur. Manisa fayının batı
segmenti kentin doğusu ile batıda Gediz nehri arasında yaklaşık 20 km
uzunluğundadır. Bu segment 3 km genişliğe ulaşan bir zon içerisinde birbirine
paralel fay parçalarından oluşur. Doğu kesimindeki faylar D-B genel doğrultusunda
kuzeye bakan geniş yay geometrisi sunar. Batı bölümdeki fayların genel doğrultuları
ise K55B’dır. Segmentin en batısını oluşturan parça ise K-G doğrultusunu kazanır.
Holosen’de aktif tektonik bir yapı olan Manisa fayı boyunca düşey doğrultuda
önemli ölçüde yerdeğiştirmeler gerçekleşmiştir (Emre vd., 2005). Tarihsel ve aletsel
dönem kayıtlarına göre Manisa kenti ve yakın çevresi ağır hasarlara yol açan çok
sayıdaki büyük depremden etkilenmiştir. Ancak bu depremlerden hangisinin Manisa
fayından kaynaklandığı, fay üzerinde depremlerin oluş sıklığı ve fay üzerinde
meydana gelmiş en son büyük depremin hangi tarihte gerçekleştiği konusunda bilgi
bulunmamaktadır.
3.1.3. Tarihsel dönem deprem aktivitesi
İzmir ve yakın çevresi, tarihsel çağlarda pek çok uygarlığın hüküm sürdüğü bir bölge
olması nedeniyle tarihsel dönem deprem kayıtlarının en fazla olduğu bölgelerimizden
biridir. Kayıtlar, İzmir ve yakın çevresindeki çoğu yerleşim yerinin tarihsel dönemde
çok sayıda depremden etkilendiğini ortaya koyar. Son iki bin yılda bölgede meydana
gelen yıkıcı ve hasar yapıcı depremler Çizelge 3.1. ve Şekil 3.4.’de sunulmuştur
(Calvi, 1941; Pınar ve Lahn, 1952; Comninakis and Papazachos, 1982; Ambraseys
and Finkel, 1995; Emre vd., 2005). İzmir kentinin çoğu depremden etkilenmiş
olmasına rağmen özellikle bazı depremlerde çok büyük hasarların meydana geldiğini
görülmektedir. Tarihsel depremlerden M.S. 17, 177, 1688, 1778 ve 1862 depremleri
İzmir ve civarında büyük ölçüde hasara ve can kaybına neden olmuşlardır
(Ambraseys and Finkel, 1995).
45