t - Süleyman Demirel Üniversitesi

yönlü bir sıkışma ve buna karşılık K-G yönlü bir genişleme meydana gelmiştir
(Şengör ve Kidd 1979; Şengör ve Yılmaz 1981; Şengör vd., 1984).
Değişik araştırmacılar tarafından, yukarıda anlatılan üç modeldeki bilgiler temel
alınarak aşağıdaki iki model ortaya konulmuştur.
d) İki safhalı grabenleşme modeli
Yukarıdaki iki veya daha fazla mekanizmanın kombinasyonu olan bu modelde
grabenleşmenin Batı Anadolu’da iki evreli olarak meydana geldiği öne sürülmüştür
(Koçyiğit vd., 1999; Koçyiğit, 2000; Seyitoğlu vd., 1999).
Anadolu Bloğu’nun batıya kaçışı ile ilgi olarak Pliyosen-Kuvaterner’de gerçekleşen
K-G genişlemeli son faz Geç Oligosen-Orta Miyosen boyunca devam eden “orojenik
çökme” fazını izlemiştir (Koçyiğit vd., 1999; Koçyiğit, 2000; Seyitoğlu vd., 1999).
Bu iki genişleme fazı kısa bir dönem etkin olan K-G sıkışma evresiyle ayrılırlar
(Seyitoğlu vd., 1999; Bozkurt, 2003; Bozkurt ve Sözbilir, 2004).
e) Çekirdek kompleksi modeli
Metamorfik çekirdek kompleksleri, düşük açılı sıyrılma (detachment) fayları ile 20
km derinlikte sünümlü ortamdaki kayaların kırılgan ortama ulaşmalarını açıklar. Batı
Anadolu’da Menderes Masifi’nin bir çekirdek kompleksi olduğu Bozkurt ve Park
(1994) ile Verge (1993) tarafından belirtilmiş olsa da ancak 2003 yılında Ring vd.,
(2003) tarafından kapsamlı bir model sunulabilmiştir.
Ring vd., (2003) Menderes Masifi’ni güneye eğimli Likya Sıyrılma Fayı ve kuzeye
eğimli Simav Sıyrılma Fayı ile Oligosen’de simetrik çekirdek kompleksi olarak
tanımlar. Orta Menderes Masifi ise kuzey ve güney Sıyrılma Fayları ile yine simetrik
olarak yüzeyler (Ring vd., 2003). Buna karşın Seyitoğlu vd., (2004) Menderes
Masifi’ni Oligosen’de bir asimetrik çekirdek kompleksi olarak görür. Ana ayrılma
fayı kuzeye eğimli Datça-Kale Fayı’dır ve bu fayın bükülerek yükselmesi sonucu
34