t - Süleyman Demirel Üniversitesi

haritalarını üretmek için ise mikrotremor ölçümleri toplandı. Bu temel ölçümleri
desteklemek ve alanı daha iyi tanımlamak için altı adet Uzaysal Özilişki (SPAC)
yöntemi, oniki adet rezistivite ölçümü ile oniki adet sondaj da değerlendirmelerde
kullanıldı. Çalışmalarda ölçüm konumları seçilirken çalışma alanında yer alan
Jeolojik birimleri ve yerleşmelerin temsil edilmesine dikkat edildi.
3.1. Jeoloji
3.1.1. Bölgenin aktif tektonizması
Batı Anadolu’nun neotektonizması açılmalı tektonik rejimle temsil edilir (Şengör,
1979; 1980) (Şekil 3.2.). Sismik ve jeodetik veriler Ege Denizi ve Batı Anadolu’nun
dünyadaki en aktif genişlemeli rejimlerden biri olduğunu göstermektedir (Le Pichon
and Angelier, 1979; Eyidoğan, 1988; Jackson, 1994; Lenk et al., 2003; Beccaletto
and Steiner, 2005). 3. zamanın sonundan günümüze kadar geçen süre bu rejimin
grabenler ve bunlarla ilişkili tortul havzalar gibi tipik genişleme yapılarını
geliştirmesine yeterli olmuştur (Bozkurt ve Park, 1994; Gürer ve Yılmaz, 2002;
Beccaletto and Steiner, 2005). Bu yapılar Anadoludaki en önemli neotektonik
yapılardan olup gerek açılmanın nedenleri gerekse grabenlerin oluşum yaşı
konusunda henüz bir fikir birliği yoktur (Seyitoğlu ve Scott, 1996; Koçyiğit vd.,
1999; Yılmaz vd., 2000) Grabenlerin neotektonik gelişimleri farklı jeodinamik evrim
modelleriyle açıklanmaya çalışılmıştır. Bunlar:
a) Yay ardı yayılma modeli (slab-roll back model)
Le Pichon ve Angelier (1979) tarafından ilk defa öne sürülen bu modele göre,
Helenik Yay boyunca kuzeye doğru dalan Afrika levhasının dönme noktasının geriye
hareketi (roll back) Helenik trenchin güneye göçüne neden olmuştur. Bunların
sonucunda Geç Serravaliyen- Tortoniyen’de, Ege Bölgesinde üst levhada bir
genişleme meydana gelmiştir (Le Pichon and Angelier, 1979; Meulenkemp et al.,
1988; Jolivet and Patriat, 1999 ; Beccaletto and Steiner, 2005.).
32