tc süleyman demirel üniversitesi fen bilimleri enstitüsü menderes

14
δ 18 O zenginleşmesinin yüksek olduğu alan olduğunu belirterek Kızıldere jeotermal
sahasından daha önemli olduğunu vurgulamıştır.
Şimşek (1985), Kızıldere sahasında yüzeylenen kireçtaşlarından oluşan Pliyosen
yaşlı Sazak Formasyonunun birinci rezervuar (198 0 C), mermer-kuvarsit-şist
birimlerinden oluşan İğdecik Formasyonu’nun ikinci rezervuar (212 0 C) olduğunu
belirtmiştir. Çalışmada gnays-kuvarsit bileşimli ve rezervuar sıcaklığı 250-260 0 C
olan üçüncü bir rezervuarın varsayıldığından bahsedilmektedir. Aynı araştırıcı,
inceleme alanındaki jeotermal suların ana tektonik hatlar boyunca yükselerek
geçirimli zonlarda toplanıp grabenlerin orta noktalarına doğru hareket ettiklerini
belirlemiştir.
Güleç (1988), 3He/4He oranına dayanarak Kızıldere jeotermal alanında manto
kaynaklı helyumun %30’u aşmayacağını belirtir.
Guidi vd. (1990), Kızıldere jeotermal sularının Na-(SO4)-HCO3 tipli sular olduğunu
belirtmiş ve birinci rezervuarın 198 °C ve ikinci rezervuarın 216 °C sıcaklıkta
olduğunu ortaya koymuştur.
Mittwede vd. (1992), çalışmalarında Menderes Masifi kayaçlarında farklı petrojenik
koşullarda oluşan turmalinler oludukça yaygın olduğunu belirtir. Masifte
turmalinitler özellikle çok yüksek konsantrasyonlarda bor içerir. Turmalin
sedimentler ve magma içinde bor normal bollukta bulunurken bazı kayaçlarda
metamorfik ve metasomatik prosesleri yansıtır. Ayrıca ileri-geç magmatik evrede
veya hidrotermal akışkanlarla ilgili olarak granitik kayaçlarla yer değiştirme sonucu
ortaya çıkar.
Karamanderesi ve Helvacı (1994) ve Karamanderesi (1997), jeotermal alanlarda
bulunan kayaçlarda REE ve diğer elementleri ölçmüşlerdir. Çalışmaya göre Salavatlı
jeotermal alanında (800-1600 ppm) Ömerbeyli jeotermal alanına (50-230 ppm) göre
daha yüksek B oranına sahiptir. Bor içeriklerindeki farklılıklar B/Cl oranında
farklılıklar yaratır. B kısmen (azalan sıraya göre) kuvars damarlarında turmalin