Ulusarin Leviathani_

Cesur berquin
Ancak Berquin daha da güçlendi. Daha cesur adımlar atmaya kararlıydı. Yalnızca gerçeği
savunmakla kalmayacak, aynı zamanda yanılgılara saldıracaktı. En büyük düşmanları,
ulusun en yüksek kilise bilim çevresini temsil eden Paris Üniversitesindeki teoloji
bölümünün eğitimli keşişleriydi. Berquin bu doktorların yazılarına bakarak on iki madde
çıkardı. Bunların ‘Kutsal Kitap’a aykırı’ olduğunu halka duyurarak bu çelişkide hakem
olması için krala ses-lendi.
Kral, kibirli keşişlerin gururunu kırmak için bunu bir fırsat olarak görüyordu. Roma
yanlılarına Kutsal Kitap’a dayanarak kendilerini savunmalarını söyledi. Bu silahtan onlara
pek bir yardım gelmeyecekti; onların bildiği silahlar işkence ve kazıktı. Şimdi Berquin’i
düşürmeye çalıştıkları çukura kendilerinin sürüklendiğini görüyorlardı. Bir kaçış yolu
bulmaya çalıştılar.
Tam o sıralarda sokakların köşelerinde duran bakire Meryem heykellerinden biri
parçalandı. Kalabalıklar olayın geçtiği yere akın ederek öfkeyle bağrışmaya başladılar. Kral
etkilenmişti. Keşişler, “Bunlar hep Berquin’in öğretilerinin meyveleri” diyorlardı. “Lutherci
düzenlerle her şeyi, dini, yasaları ve hatta tahtı bile devirmeye çalışıyorlar.”
Kral bir ara Paris’ten ayrıldı. Keşişler de böylece kendi istediklerini yapma özgürlüğüne
kavuştular. Berquin yargılanarak ölüme mahkum edildi. Fransis araya girmeseydi, hemen o
gün idam edilecekti. Öğle saatlerinde geniş bir kalabalık olaya tanık olmak için toplandı.
Birçokları kurbanın Fransa’nın en iyi ve cesur olan soylu ailelerinden geldiğini görüp
şaşkına döndü. Toplananların yüzünü şaşkınlık, öfke, alay ve acılık karartırken tek bir yüzde
hiç gölge yoktu. Berquin yalnızca Rab’bin varlığının bilincindeydi.
Berquin’in çehresi göğün ışığıyla aydınlanmıştı. Kadifeden ve satenden oluşan bir pelerin
giymişti. Kralların Kralının huzurunda imanına tanıklık edecekti; hiçbir hüzün belirtisi
sevincine gölge düşürmemeliydi.
Alay kalabalık sokaklarda yavaş yavaş ilerlerken insanlar Berquin’in sevinçli tavrına
hayret ediyorlardı. Sanki tapınakta oturmuş kutsal şeyler üzerinde düşünüyor gibi
görünüyordu.
Berquin kazıkta
Berquin kazıktayken insanlara birkaç şey söylemeye çalıştı; ama keşişler bağırmaya,
askerler de silahlarını çarpmaya başladılar. Şehidin sesi gürültüde kayboldu. Böylece,
kazıkta ölenlerin sözlerini boğmak için gürültü yapma alışkanlığı 1529 yılında Paris’te
başlamış oldu.6 Berquin boğuldu, bedeni de alevler içinde yandı.
Reforme edilen imanın öğretmenleri, başka bölgelere gittiler. Lefevre Almanya’ya gitti.
Farel, çocukluğundaki yerlere ışığı yaymak için doğu Fransa’daki memleketine döndü.
Öğrettiği gerçek dinleyicilerle buluştu. Kısa bir süre içinde kentten kovuldu. Köyleri
83