Ulusarin Leviathani_

hazırlanması görevi Luther’e verildi, Melankton da ona yardım edecekti. Kayda geçirilen
bildirge Protestanlar tarafından kabul edildi; adlarını belgeye eklemeye karar verdiler.
Reformcular, kendi davalarının politik sorularla karıştırılmamasına özen gösteriyorlardı.
İmanlı prensler bildirgeyi imzalarken Melankton şöyle dedi: “Bunları teklif etmek
teologların ve ruhsal hizmetlilerin görevi olsun; diğer konuları yöneticilerin yetkisine
bırakalım. Saksonyalı John şöyle yanıt verdi: “Beni dışlamayın. Tacımı kaybetmeyi göze
alıp doğru olanı yapmaya kararlıyım. Rab’den olan imanımı açıklayacağım. Valilik şapkam
ve giysim, benim için İsa Mesih’in çarmıhı kadar değerli değildir.” Kalemi alan bir başka
prens şöyle dedi: “Rabbim İsa Mesih’in yüceliği için gerekirse mal varlığımı ve hatta canımı
geride bırakmaya razıyım. Bu bildirgede yazılı olan inançlardan bir başkasına tutunmaktansa,
yetkim altında olanları ve atalarımın ülkesinin asasını bırakmaya hazırım.”
Belirlenen zaman geldi. Valilerin ve prenslerin kuşattığı V. Charles, Protestan
reformcuları dinlemeye karar verdi. Ağustosta gerçekleşen o kurulda müjdenin gerçekleri ve
papalık kilisesinin yanılgıları açıkça ortaya kondu. O gün “Reformun en büyük,
Hıristiyanlık tarihinin ve insanlığın en görkemli günü” ilan edildi.
Wittenbergli keşiş Worms’ta tek başına durmuştu. Şimdi ise onun yerinde
imparatorluğun en güçlü prensleri vardı. Luther, “Bu zamana kadar hayatta kaldığıma çok
seviniyorum. Mesih’in görkemli bir inanan topluluğu tarafından böyle yüceltilmesi harika
bir şey!”
İmparatorun kürsüde vaaz edilmesini yasakladığı gerçek, saraydan ilan edildi. Kölelerin
bile duymaması için mücadele edilen gerçekler, imparatorluk yöneticileri ve soyluları
tarafından duyuldu. Vaizler bu kez taçlı prensler, vaazlar da Tanrı’nın krallık gerçeğiydi.
Elçisel dönemden beri böylesine büyük bir iş yapılmamış, iman böyle görkemli bir şekilde
açıklanmamıştı.
Luther’in en kararlı şekilde öne sürdüğü ilkelerden biri, Reformu desteklemek için devlet
gücüne başvurulmayacağıydı. Müjdenin imparatorluk prenslerince açıklanmasına
seviniyordu; ama savunma amaçlı bir birlik oluşturulmasını önerdiklerinde şöyle dedi:
“Müjde öğretisi yalnızca Tanrı tarafından savunulabilir. Öne sürülen bütün siyasal önlemler
değersiz korkulara ve günahlı bir güvensizliğe neden olacaktır.”
Daha sonraki bir tarihte, reformcu prensler tarafından öne sürülen birlik hakkında Luther,
“Tek silahımız Ruh’un kılıcıdır” dedi. Saksonya valisine şöyle yazdı: “Böyle bir birliği
vicdanımız onaylamaz. Mesih’in çarmıhı taşınmalıdır. Siz korkuya kapılmayın;
düşmanlarımızın kibirli sözlerle yapabileceğinden çok daha fazlasını biz dualarımızla
başaracağız.”
Duaların gücü dünyayı sarsan Reformu oluşturdu. Luther Augsburg’da, ‘’günde en az üç
saatini duaya’ ayırıyordu. Odasına kapanarak yükünü hayranlık, korku ve ümit içeren
sözlerle Tanrı’nın önüne getiriyordu. Melankton’a şöyle yazdı: “Eğer davamız adil değilse,
79